Category: artdiscourse

O Miles Morales στο Φετινό ComicDom Con Athens στην Τεχνόπολη

Posted on by noualic

Λίγες μέρες πριν ο Miles Morales ακροβατήσει στο Αραχνο-Σύμπαν μέσα από τις κινηματογραφικές οθόνες (1 Ιουνίου στις αίθουσες η πολυαναμενόμενη ταινία “Spider–Man: Ακροβατώντας στο Αραχνο-Σύμπαν”) ο αγαπημένος ήρωας έρχεται να κατακτήσει το φετινό ComicDom Con Athens στην Τεχνόπολη του  Δήμου Αθηναίων από την Παρασκευή 12 Μαΐου έως και την Κυριακή 14 Μαΐου, από τις 11 το πρωί μέχρι 21:30 το βράδυ! 

Οι χιλιάδες επισκέπτες που θα επισκεφτούν το  μεγαλύτερο φεστιβάλ comic της Αθήνας, στην 17η διοργάνωσή του, θα κληθούν να αποδείξουν πόσο φανατικοί Spider–Man lovers είναι, πόσο καλά γνωρίζουν το Spider–verse, καθώς και να φωτογραφηθούν στην εντυπωσιακή ειδική κατασκευή και να διεκδικήσουν μοναδικά δώρα! 

Ραντεβού στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων αυτό το τριήμερο 12-14 Μαΐου για να μπλέξουμε στον ιστό της διασκέδασης του Spider–Man, 

λίγο πριν τον απολαύσουμε στη μεγάλη οθόνη από 1 Ιουνίου 2023. 

Η είσοδος είναι ελεύθερη. 

Καλοκαίρι 2023: Ωδείο Ηρώδου του Αττικού

Posted on by noualic

ΟΠΕΡΑ / ΠΡΕΜΙΕΡΑ
1, 4, 7, 10 Ιουνίου
ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ – OLIVIER PY
Μαντάμα Μπατερφλάι του Τζάκομο Πουτσίνι

Μετά την τεράστια επιτυχία του Βότσεκ (2020), ο κορυφαίος Γάλλος σκηνοθέτης Ολιβιέ Πι, καλλιτεχνικός διευθυντής του παρισινού Théâtre du Châtelet, διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν (2014-22), επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή για να σκηνοθετήσει, αυτή τη φορά στη σκηνή του Ηρωδείου, ένα από τα δημοφιλέστερα αριστουργήματα του Πουτσίνι, τη Μαντάμα Μπατερφλάι. Τα ιδιαίτερα στοιχεία από την ιαπωνική μουσική παράδοση, οι κλιμακώσεις, οι ποιότητες μουσικής δωματίου αλλά και τα ξεσπάσματα με το σύνολο της ορχήστρας δίνουν στην Μπατερφλάι τον ξεχωριστό της σφυγμό, την ιδιαίτερη ζωή της. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Μουσική διεύθυνση Βασίλης Χριστόπουλος • Σκηνοθεσία Olivier Py • Σκηνικά – Κοστούμια Pierre-André Weitz • Φωτισμοί Bertrand Killy • Διεύθυνση χορωδίας Αγαθάγγελος Γεωργακάτος • Ερμηνεύουν Cellia Costea (Τσο-Τσο Σαν), Alisa Kolosova (Σουζούκι), Andrea Carè (Μπ. Φ. Πίνκερτον), Διονύσης Σούρμπης (Σάρπλες)
Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και Μονωδούς της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

 

 

ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
12 Ιουνίου
ANNE-SOPHIE MUTTER
MUTTER’S VIRTUOSI
Έργα Βιβάλντι, Μπαχ, Πρεβέν, Μπολόν ντε Σεν-Ζορζ

Το Ηρώδειο υποδέχεται τη βιολονίστρια-θρύλο Άνε-Ζοφί Μούτερ. Στην πολυετή καριέρα της, η Γερμανίδα δεξιοτέχνις του βιολιού, που άρχισε τη σταδιοδρομία της με την υποστήριξη του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, έχει παίξει σε όλες τις μεγάλες αίθουσες ανά τον κόσμο και έχει αφήσει το στίγμα της στην κλασική μουσική. Για τις ηχογραφήσεις της έχει τιμηθεί με πολυάριθμα διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων και με τέσσερα Γκράμι.
Η σπουδαία βιολονίστρια πλαισιώνεται από ένα σύνολο εγχόρδων που απαρτίζεται από υποτρόφους του Ιδρύματος Anne-Sophie Mutter καθώς και άλλους επίλεκτους νέους μουσικούς. Υπό την καλλιτεχνική καθοδήγηση της Μούτερ, οι Mutter’s Virtuosi («Βιρτουόζοι της Μούτερ») συνοδεύουν τακτικά τη μέντορά τους από το 2011 σε συναυλίες σε όλο τον κόσμο.
Στη συναυλία του Ηρωδείου, η κορυφαία ερμηνεύτρια θα παίξει σόλο σε τρία κοντσέρτα και στο αφιερωμένο στην ίδια Νονέτο (έργο μουσικής δωματίου για εννέα όργανα) του Αντρέ Πρεβέν, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Τη συναυλία θα διευθύνει η ίδια η Μούτερ.
Antonio Vivaldi (1678 – 1741)
Kοντσέρτο σε φα μείζονα για τρία βιολιά, ορχήστρα εγχόρδων και κοντίνουο, RV 551 Johann Sebastian Bach (1685–1750)
Κοντσέρτο για βιολί αρ. 1 σε λα ελάσσονα, BWV 1041
André Previn (1929–2019)
Νονέτο ελληνική πρεμιέρα
J.S. Bach
Βραδεμβούργιο κοντσέρτο αρ. 3 σε σολ μείζονα, BWV 1048
Joseph Bologne, Chevalier de Saint-Georges (1745-1799)
Κοντσέρτο για βιολί σε λα μείζονα, έργο 5 αρ. 2

Βιολί & Καλλιτεχνική διεύθυνση Anne-Sophie Mutter

 

ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
15 Ιουνίου
UTOPIA ORCHESTRA – ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΥΡΕΝΤΖΗΣ
Τρίτη συμφωνία του Γκούσταβ Μάλερ


O σταρ του πόντιουμ Θεόδωρος Κουρεντζής έρχεται με το νέο του καλλιτεχνικό εγχείρημα, την ορχήστρα Utopia, ένα διεθνές σύνολο αποτελούμενο από κορυφαίους σολίστες του κόσμου.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1972, ο διακεκριμένος Έλληνας μαέστρος μαθήτευσε δίπλα στον θρυλικό Ίλια Μούσιν στο Κρατικό Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης. Το 2004 ιδρύει στο Νοβοσιμπίρσκ την ορχήστρα και χορωδία musicAeterna, με την οποία κατακτά τις μουσικές πρωτεύουσες της Ευρώπης, ενώ το 2018 αναλαμβάνει επικεφαλής μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ραδιοφώνου της Στουτγάρδης. Στο μεταξύ δεν σταματά να εμφανίζεται σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ, να συνεργάζεται με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες, να αποσπά διεθνή βραβεία για τις ηχογραφήσεις του. Χαρισματικός και αντισυμβατικός, έχει κερδίσει μια διακριτή θέση στο στερέωμα της κλασικής μουσικής με τις ιδιοφυείς εκτελέσεις του, οι οποίες πάντα προκαλούν έντονα συναισθήματα στο μουσικόφιλο κοινό.
Στη συναυλία του Ηρωδείου ο διάσημος αρχιμουσικός θα διευθύνει την ορχήστρα Utopia στην Τρίτη συμφωνία του Μάλερ. Γραμμένη τα καλοκαίρια του 1895 και του 1896, η γιγαντιαία Τρίτη συμφωνία (6 μέρη με συνολική διάρκεια πάνω από 90 λεπτά) είναι ο μέγας ύμνος του Μάλερ στη Φύση και στις στοιχειακές δυνάμεις των όντων, που αγωνίζονται να ενωθούν με τον Θεό. Για τον συνθέτη, η αμοιβαία αγάπη συνιστά τον πιο θαυμαστό πόθο της ύπαρξης, που ανυψώνει τον άνθρωπο από τη φθαρτή, επώδυνη συνθήκη του. Στο τέταρτο μέρος, «Νυχτερινό τραγούδι του Ζαρατούστρα», που ερμηνεύει η μέτζο, ο Μάλερ αναρωτιέται για το νόημα της ζωής και το εφικτό της χαράς, ενώ στο πέμπτο μέρος παιδικές φωνές αφηγούνται έναν αγγελικό «γλυκό ύμνο, που από χαρά δονεί τα ουράνια». To καταληκτικό Adagio, παρηγορητικά ακτινοβόλο παρά τα σκοτεινά του περάσματα, απαντά στα αγωνιώδη ερωτήματα που προηγήθηκαν και οδηγεί το έργο στο λυτρωτικό τέλος του.
Gustav Mahler (1860-1911)
Συμφωνία αρ. 3 σε ρε ελάσσονα

 

ΓΚΑΛΑ ΟΠΕΡΑΣ – ΕΤΟΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΛΛΑΣ
17 Ιουνίου
ROBERTO ALAGNA & ALEKSANDRA KURZAK
ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
NAYDEN TODOROV

Το 2023 έχει κηρυχτεί από την UNESCO Έτος Μαρίας Κάλλας. Στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της κορυφαίας υψίφωνου του 20ού αιώνα, ο Ελληνικός Σύλλογος Μαρία Κάλλας διοργανώνει συναυλία με τον διεθνούς φήμης τενόρο Ρομπέρτο Αλάνια και τη διάσημη σοπράνο Αλεξάντρα Κούζακ. Οι δημοφιλείς καλλιτέχνες θα ενώσουν τις φωνές τους σε ένα πρόγραμμα με άριες και ντουέτα από δημοφιλείς όπερες που σφράγισε η φωνή της Μαρίας Κάλλας με την ξεχωριστή ένταση και τον φωνητικό πλούτο της, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Νάιντεν Τόντοροφ, διευθυντή της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Σόφιας. Όλα τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν για την ολοκλήρωση του Μουσείου «Μαρία Κάλλας», που θα είναι αφιερωμένο στην εμβληματική ντίβα. Με τους καλλιτέχνες θα συμπράξει η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων.
Η εκδήλωση τελεί από την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
18 Ιουνίου
ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ

Από τους κορυφαίους της ελληνικής μουσικής, αξεδιάλυτα συνδεδεμένος με την έκφραση της συλλογικής μας περιπέτειας από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα, ο Σταύρος Ξαρχάκος επιστρατεύει τη δύναμη των τραγουδιών, τα οποία, όπως ο ίδιος γράφει, «μας δείχνουν τον δρόμο, είναι σύμμαχοι στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή και διώχνουν τον φόβο. Ο έρωτας είναι επανάσταση, και το αιώνιο Άγιο Δισκοπότηρο για τον άνθρωπο είναι η Ελευθερία!»
«Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» θα οδηγήσουν στην «Καισαριανή», το «Μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη στην «Ιθάκη» του Μάνου Ελευθερίου, και όλοι μαζί θα συναντηθούμε «στης Ακρόπολης τα μέρη», με οδηγούς αγαπημένους ερμηνευτές: τη Μαρία Φαραντούρη, τον Γιάννη Κότσιρα και την Ηρώ Σαΐα.

Διεύθυνση ορχήστρας Σταύρος Ξαρχάκος • Ερμηνεύουν Μαρία Φαραντούρη, Γιάννης Κότσιρας, Ηρώ Σαΐα • Αφηγητής Ξενοφών Ραράκος • Συμπαραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Cricos Productions

 

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
19 Ιουνίου
JOHN CALE & BAND
ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ
Από τους Velvet Underground στο Mercy
Με ορχήστρα και καθηλωτικές προβολές

Ο Τζον Κέιλ, ο Ουαλός μουσικός που έγραψε ιστορία με τους Velvet Underground, έρχεται στο Ηρώδειο για μια μουσική αναδρομή σε μια πορεία που καλύπτει πάνω από έξι δεκαετίες, με αρκετό κλασικό υλικό αλλά και τραγούδια από τον νέο του δίσκο Mercy, που έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές από τον παγκόσμιο μουσικό τύπο.
Συνθέτης, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και δισκογραφικός παραγωγός ροκ, drone, κλασικής, αβανγκάρντ και ηλεκτρονικής μουσικής, ο Κέιλ με τον Λου Ριντ, με μάνατζερ τον Άντι Γουόρχολ και μούσα τη Nico, υπήρξαν οι δημιουργοί των Velvet Underground, ενός από τα πιο αγαπημένα αβανγκάρντ συγκροτήματα όλων των εποχών. Το 1996 μπήκε στο Rock & Roll Hall of Fame ενώ έχει τιμηθεί με το παράσημο του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Μαθητής του Ιάννη Ξενάκη και του Τζον Κέιτζ, στενός φίλος και συνεργάτης του Μπράιαν Ίνο, με πάνω από 20 προσωπικούς δίσκους στο ενεργητικό του, ο Τζον Κέιλ είναι ο παραγωγός που ανακάλυψε εμβληματικά ονόματα της ροκ όπως η Πάτι Σμιθ, ο Ίγκι Ποπ, οι Squeeze, ο Τζόναθαν Ρίτσμαν, κ.ά.
Μαζί του στη σκηνή η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών και φυσικά η μπάντα του. Η παράσταση σχεδιάζεται ειδικά για το μνημείο με καθηλωτικές προβολές και ενορχηστρώσεις σε αποκλειστική παγκόσμια πρώτη.

Παραγωγή Supernova Productions


ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ
21 Ιουνίου – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΕΡΤ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΔΕΡΒΗΣ-ΜΠΟΥΡΝΙΑΣ
ΚΑΤΙΑ & MARIELLE LABÈQUE
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΟΥΡΜΠΗΣ
Έργα Σεν-Σανς, Πεκού / Σαββόπουλου, Μπιζέ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η Εθνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής διοργανώνοντας μια μεγάλη συναυλία, με ελεύθερη είσοδο, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Στο πρώτο μέρος, η ορχήστρα θα ερμηνεύσει το απολαυστικό Καρναβάλι των Ζώων (Le Carnaval des animaux, 1886) του Καμίγ Σεν-Σανς με αναφορές στους Μέντελσον, Μπερλιόζ και Όφενμπαχ, το οποίο βασίστηκε σε χιουμοριστικούς αυτοσχεδιασμούς που οι μαθητές του τον παρότρυναν να καταγράψει. Η ερμηνεία του δημοφιλέστατου σε μικρούς και μεγάλους έργου συνοδεύεται από την ανάγνωση του συγγραφέα Χρήστου Χωμενίδη, ο οποίος το φωτίζει μέσα από ένα πρωτότυπο κείμενο που έγραψε ειδικά για τη συναυλία. Στο δεύτερο μέρος, αλλάζοντας κλίμα, από τους μεγαλύτερους έντεχνους συνθέτες της εποχής μας, ο Γάλλος Τιερί Πεκού συνομιλεί με το Ζεϊμπέκικο του Διονύση Σαββόπουλου. Ο Πεκού συνεχίζει το ταξίδι αυτής της μελωδίας ανάμεσα σε στιλ και εποχές δημιουργώντας ένα εφιαλτικό ορχηστρικό φόντο με αναφορές στο έργο του Ξενάκη. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος, η ορχήστρα κλείνει ευφορικά ερμηνεύοντας δύο ορχηστρικές σουίτες από την Κάρμεν του Μπιζέ. Από τα δημοφιλέστερα έργα του ρεπερτορίου, οι δύο σουίτες έχουν ηχογραφηθεί από τους σημαντικότερους μαέστρους. Διευθύνει ο Ελληνογάλλος μαέστρος Διονύσιος Δερβής-Μπουρνιάς και ερμηνεύουν στο πιάνο η Κάτια και η Μαριέλ Λαμπέκ, το κορυφαίο πιανιστικό δίδυμο εδώ και μισό αιώνα.

Camille Saint-Saëns (1835-1921)
Το καρναβάλι των ζώων
Thierry Pécou (1965-) / Διονύσης Σαββόπουλος (1944-)
Ζεϊμπέκικο
Georges Bizet (1838-1875)
Κάρμεν, Σουίτες αρ. 1 & αρ. 2

Μουσική διεύθυνση Διονύσιος Δερβής-Μπουρνιάς • Σολίστ Katia και Marielle Labèque πιάνο • Ερμηνεύει ο βαρύτονος Διονύσης Σούρμπης • Διαβάζει ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης


ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
22 Ιουνίου
ΤΗΕ WATERBOYS

Οι Waterboys έχουν ιδιαίτερη σχέση με το ελληνικό κοινό. Φέτος φέρνουν για πρώτη φορά τη μελωδικότητα και τον λυρισμό τους στο Ηρώδειο. Οι Waterboys δημιουργήθηκαν στο Εδιμβούργο το 1983 από τον Σκοτσέζο μουσικό Μάικ Σκοτ, και η ιστορία τους είναι συνυφασμένη με τη μουσική πορεία του Σκοτ, ο οποίος είναι και η ψυχή του συγκροτήματος. Με αφετηρία το ροκ εν ρολ, ο πρώιμος ήχος τους χαρακτηρίζεται από επικές, μεγαλόπνοες συνθέσεις (ο όρος «big music» φτιάχτηκε γι’ αυτούς). Το 1985 κυκλοφορεί το «The Whole of the Moon», που έμελλε να γίνει το τραγούδι-έμβλημα για την μπάντα αλλά και να διασκευαστεί από μια στρατιά καλλιτεχνών, από τον Πρινς και τους U2 ως τους Killers και τον Ροντ Στιούαρτ. Ο Σκοτ, λάτρης των λαϊκών μύθων και θρύλων, οδήγησε τους Waterboys παράλληλα με τη «μεγάλη μουσική» και σε πιο φολκ δρόμους, εμπνεόμενος από την κέλτικη παράδοση αλλά και την ελληνική μυθολογία με αγαπημένη του μορφή τον Πάνα. Από το 1983 έως σήμερα οι Waterboys έχουν κυκλοφορήσει συνολικά 15 άλμπουμ, χωρίς να πάψουν ποτέ να εξελίσσονται.
Παραγωγή Supernova Productions

 


ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
23 Ιουνίου
NILS FRAHM
Music for Athens

Κανένας άλλος μουσικός δεν είναι ίσως τόσο ταυτισμένος με τον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ κλασικής και ηλεκτρονικής μουσικής όσο ο Βερολινέζος πιανίστας, συνθέτης και παραγωγός Νιλς Φραμ. Η αντισυμβατική προσέγγισή του στο πιάνο, η στοχαστική και ευαίσθητη ερμηνεία του, οι ηχητικές αλχημείες του, που συνδυάζουν ambient υφές με ατμοσφαιρική electronica, του έχουν χαρίσει πολυάριθμους/ες θαυμαστές/τριες σε ολόκληρο τον κόσμο. Η φήμη του ως εξαιρετικού μουσικού και συναρπαστικού live ερμηνευτή έχει εδραιωθεί μέσα από τις πολλές περιοδείες και συναυλίες του ανά την υφήλιο. Τα άλμπουμ του έχουν λάβει θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς παγκοσμίως, ενώ οι ζωντανές εμφανίσεις του είναι πάντοτε sold out. Φέτος, έρχεται στο Ηρώδειο για να χαρίσει και στο εγχώριο κοινό μια αξέχαστη, μυσταγωγική βραδιά.

Παραγωγή The Hub Events

 


ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ – ΚΥΚΛΟΣ ΤΖΑΖ
24 Ιουνίου
GREGORY PORTER

Μέσα στην τελευταία δεκαετία, ο Γκρέγκορι Πόρτερ έφερε τη σύγχρονη τζαζ στα αυτιά χιλιάδων ανθρώπων με τη ζεστή, βαρύτονη φωνή του. Έγινε γρήγορα γνωστός το 2010 με τον πρώτο του δίσκο Water, που ήταν ένα υπέροχο πάντρεμα τζαζ, γκόσπελ και σόουλ. Πολύ σύντομα η κριτική τον κατέταξε στο επίπεδο καλλιτεχνών όπως ο Νατ Κινγκ Κόουλ και ο Στίβι Γουόντερ. Έχει βραβευτεί με δύο Γκράμι.
Από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της γενιάς του, ο Πόρτερ έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, λίγο πριν τις τρεις προγραμματισμένες συναυλίες του στο Royal Albert Hall του Λονδίνου.

Παραγωγή Menta

 


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
25 Ιουνίου
ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ
The American Songbook
Special guest Vassilikos

Ένα ταξίδι στην αμερικανική μουσική παράδοση, μέσα από τραγούδια θρυλικών δημιουργών όπως ο Κόουλ Πόρτερ, ο Τζορτζ Γκέρσουιν και ο Λέοναρντ Μπέρνσταϊν, αλλά και σύγχρονων τραγουδοποιών που σφράγισαν μια εποχή και διαμόρφωσαν την αισθητική γενεών ολόκληρων, όπως η Τζόνι Μίτσελ, ο Λέοναρντ Κόεν, ο Πολ Σάιμον, ο Πρινς κ.ά.
Τραγούδια που παραμένουν κλασικά και αναλλοίωτα στο χρόνο καθώς και πολύτιμες στιγμές της αμερικάνικης τραγουδοποιίας, ερμηνεύονται αριστοτεχνικά από την Έλλη Πασπαλά, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και κρατά ατόφια στην ερμηνεία της την κουλτούρα και τους θησαυρούς της αμερικάνικης μουσικής.
Τη συνοδεύει μικρή ορχήστρα αποτελούμενη από κουαρτέτο πνευστών και κουαρτέτο εγχόρδων καθώς και ένα γκρουπ μουσικών που περιλαμβάνει κάποιους από τους σημαντικότερους σολίστες μας, με επικεφαλής στα σαξόφωνα τον Ντέιβιντ Λυντς που έχει και την ενορχηστρωτική επιμέλεια του προγράμματος, τον Τάκη Φαραζή στο πιάνο, τον Πέτρο Κλαμπάνη στο κοντραμπάσο και τον Γιάννη Αγγελόπουλο στα τύμπανα.
Στην παράσταση θα συμμετάσχει ο αγαπημένος στο ελληνικό κοινό Vassilikos, ερμηνεύοντας με τον μοναδικό του τρόπο, μαζί με την Έλλη Πασπαλά αλλά και σόλο.

David Lynch ενορχηστρώσεις τενόρο & σοπράνο σαξόφωνο, φλάουτο, κρουστά • Τάκης Φαραζής πιάνο, Πέτρος Κλαμπάνης κοντραμπάσο, Γιάννης Αγγελόπουλος τύμπανα, Κώστας Παναγιωτίδης βιολί, Κατερίνα Χατζηνικολάου βιολί, Αγγέλα Γιαννάκη βιόλα, Δημήτρης Τραυλός τσέλο, Χριστίνα Παντελίδου αγγλικό κόρνο & όμποε, Μάνος Βεντούρας γαλλικό κόρνο, Δημήτρης Ντακοβάνος φαγκότο, Tommy Lynch τενόρο & άλτο σαξόφωνο, φωνητικά • Σχεδιασμός φωτισμών Στέλλα Κάλτσου, Ηχολήπτης FOH Γιάννης Παξεβάνης • Ηχολήπτης σκηνής Παναγιώτης Σπυρόπουλος • Φωτογραφίες – Βίντεο Βάσια Αναγνωστοπούλου • Εκτέλεση παραγωγής PROSPERO



ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
27 Ιουνίου
SIGUR RÓS

Από τις πιο δημοφιλείς post-rock μπάντες του πλανήτη, οι Ισλανδοί Sigur Rós, περιοδεύουν με ορχήστρα και έρχονται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για να συνεπάρουν το φεστιβαλικό κοινό με τα ατμοσφαιρικά ηχητικά τοπία τους. Οι μακρόσυρτες υπνωτιστικές συνθέσεις τους, αν και τραγουδισμένες εξ ολοκλήρου στα ισλανδικά ή με καθόλου στίχο, καταφέρνουν να μιλούν μια μουσική γλώσσα οικουμενική. Το σύνολο της δισκογραφίας τους, με αιχμή του δόρατος τα πλέον κλασικά κομμάτια «Starálfur», «Olsen Olsen», «Svefn-g-englar», χαίρει πρωτοφανούς αποδοχής από κοινό και κριτικούς, αποτελώντας παράλληλα εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες πηγή έμπνευσης για πλήθος post-rock συγκροτήματα παγκοσμίως.

Παραγωγή Detox Events

 

 


ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ – ΕΤΟΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΑΛΛΑΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ
29 Ιουνίου
ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ – ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΡΥΤΙΝΟΣ
Ρέκβιεμ του Τζουζέπε Βέρντι

Το μεγαλόπνοο Ρέκβιεμ του Τζουζέπε Βέρντι είναι από τα δημοφιλέστερα συμφωνικά-χορωδιακά έργα όλων των εποχών. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει, πέραν της συγκινητικής μουσικής του δύναμης, είναι η ανθρωποκεντρική του διάσταση. Ο Βέρντι δεν επιχείρησε ούτε να ενισχύσει την πίστη, ούτε να εγείρει τον φόβο για την Ημέρα της Κρίσης, ούτε να τονώσει την ελπίδα της αιώνιας ανάπαυσης. Ερχόμενος αντιμέτωπος με την τραγικότητα του θανάτου, θέλησε η μουσική του να υμνήσει τον Άνθρωπο, το δέος του απέναντι στο άγνωστο, τη στάση του απέναντι στον Θεό ταλαντευόμενη ανάμεσα στην πίστη και στην αμφιβολία. Με βαθιά συναισθηματικότητα, η μουσική επικεντρώνεται και εκφράζει το μυστήριο της εφήμερης ανθρώπινης ύπαρξης, καθιστώντας το Ρέκβιεμ μια από τις πολυτιμότερες σελίδες της παγκόσμιας μουσικής φιλολογίας.
Με ένα τέτοιο θρυλικό έργο η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας. Υπό την μπαγκέτα του αρχιμουσικού της Λουκά Καρυτινού θα απολαύσουμε τον βαθύφωνο Αλέξανδρο Σταυρακάκη, τον μοναδικό Έλληνα που έχει διακριθεί με το Α΄ Βραβείο στον παγκοσμίου φήμης Διεθνή Διαγωνισμό Τσαϊκόφσκι, τη Φινλανδή σοπράνο Μίνα-Λίζα Βερέλε, από τις πλέον υποσχόμενες παγκοσμίως στο δραματικό ρεπερτόριο, την επιβλητική μεσόφωνο από την Τυνησία Ριχάμπ Σαιέμπ και τον τον διάσημο Αγγλοαμερικάνο, υποψήφιο για Grammy, τενόρο Μπάρι Μπανκς.

Giuseppe Verdi (1813-1901)
Messa da Requiem (στη μνήμη του Αλεσάντρο Μαντσόνι) για τέσσερις σολίστ, μεικτή χορωδία και ορχήστρα

Μουσική διεύθυνση Λουκάς Καρυτινός • Σολίστ Miina-Liisa Värelä υψίφωνος, Rihab Chaieb μεσόφωνος, Barry Banks τενόρος, Αλέξανδρος Σταυρακάκης βαθύφωνος • Συμμετέχουν η Χορωδία της ΕΡΤ (Διδασκαλία – διεύθυνση Μιχάλης Παπαπέτρου), η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων (Διδασκαλία – διεύθυνση Σταύρος Μπερής) και η Amadeus Mixed Choir (Διδασκαλία – διεύθυνση Svilen Simeonov) • Συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου



ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
1 Ιουλίου
ALEXANDRE DESPLAT
Με τη συμμετοχή της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας ΕΡΤ

Δύο βραβεία Όσκαρ, τρία Σεζάρ, τρία BAFTA, δύο Χρυσές Σφαίρες και δύο Γκράμι (και αντίστοιχα δεκάδες υποψηφιότητες) είναι μέχρι στιγμής η εντυπωσιακή επίσημη αποτίμηση του έργου του. Ο Αλεξάντρ Ντεσπλά, από τους σημαντικότερους σύγχρονους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής, γεννήθηκε στο Παρίσι το 1961 από Γάλλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα και η ενασχόλησή του με τη μουσική άρχισε από πολύ μικρή ηλικία. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 έως σήμερα έχει συνδέσει το όνομά του με το σάουντρακ ταινιών του αμερικανικού και ευρωπαϊκού κινηματογράφου που έχουν κάνει τεράστια επιτυχία (Ξενοδοχείο Grand Budapest, Η μορφή του νερού, Η βασίλισσα, Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον, Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου, Ο λόγος του βασιλιά, Το παιχνίδι της μίμησης, μεταξύ πολλών άλλων). Ο παγκοσμίου φήμης συνθέτης θα διευθύνει την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ σε μια συναυλία που θα περιλαμβάνει τις σημαντικότερες συνθέσεις του για τον κινηματογράφο.

Μουσική διεύθυνση Alexandre Desplat
Παραγωγή Music Box Productions

 


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
3 Ιουλίου
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ & ΟΙ 100°C
Ηλεκτρική καρέκλα στο Ηρώδειο

Πάντα ανήσυχος και πάντα σε αναζήτηση, ο Γιάννης Αγγελάκας επιστρέφει στο Ηρώδειο, τρία χρόνια μετά τη μυσταγωγική μουσική παράσταση «Λύκοι στη χώρα των θαυμάτων» με τον τσελίστα Νίκο Βελιώτη το 2020, για να παρουσιάσει τραγούδια από όλη την πορεία του καθώς και σάουντρακ που έχει γράψει για ταινίες, με μια διαφορετική προσέγγιση προσαρμοσμένη ή και απροσάρμοστη στον χώρο του ρωμαϊκού ωδείου. Από την εποχή που με τις Τρύπες έβαζε φωτιά στο ελληνικό ροκ και σε όλη τη διαδρομή του μέχρι σήμερα, ο Γιάννης Αγγελάκας έχει κοινό που μεγαλώνει μαζί του και τον ακολουθεί πιστά, σε μια μουσική περιπέτεια που οδηγεί σε τόπους γοητευτικούς και απροσδόκητους, άλλοτε διονυσιακούς και άλλοτε αφαιρετικούς. Αυτό που μένει σταθερό είναι η ποίηση, η ανεξάντλητη περιέργεια και η ευλαβική αγάπη του για τη μουσική.
Τον Γιάννη Αγγελάκα και τους 100°C θα πλαισιώσουν το πολυφωνικό σχήμα Διώνη και ομάδα εγχόρδων.

100°C: Λαμπρινή Γρηγοριάδου ακουστική κιθάρα, Αλέξης Αρχοντής τύμπανα, Γιώργος Αβραμίδης τρομπέτα, Ηλίας Μπαγλάνης πλήκτρα, Αλέξανδρος Κόντζογλου ηλεκτρική κιθάρα, Μιχάλης Καρανίκος τρομπόνι • Πολυφωνικό σχήμα Διώνη: Ειρήνη Κολιούση, Παναγιώτα Κολιούση, Ανθή Κύρκου • Μουσικοί Άγγελος Μαστραντώνης βιολί, Στέλιος Παπαναστάσης βιόλα, Wieruszka Kidżeski βιολοντσέλο • Επιμέλεια ήχου Γιώργος Ταχτσίδης, Μίμης Κωνσταντινίδης • Εκτέλεση παραγωγής Wild Rose Productions

 

 

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ – ΚΥΚΛΟΣ ΤΖΑΖ
5 Ιουλίου
ANOUAR BRAHEM QUARTET
The Astounding Eyes of Rita

Μετά την κατανυκτική εμπειρία που πρόσφερε στο κοινό του Ηρωδείου το 2021, ο κορυφαίος δεξιοτέχνης στο ούτι Ανουάρ Μπραχέμ επιστρέφει θριαμβευτικά στο Φεστιβάλ. Από τους πλέον καινοτόμους συνθέτες στο είδος του, συνδυάζει πλήθος μουσικών ιδιωμάτων, από την αραβική μουσική παράδοση και το ηχόχρωμα της Μεσογείου μέχρι τη λόγια δυτική μουσική παράδοση και την τζαζ, ενώ με το κουαρτέτο του έχει εξασφαλίσει μια εξέχουσα θέση στην τζαζ μουσική σκηνή. Ως φυσικός ηγέτης αυτής της ομάδας, μετά από δέκα χρόνια δημιουργικής συμπόρευσης και συνεργασίας με τους μουσικούς του, ο Μπραχέμ αντικρίζει με φρέσκο βλέμμα το μουσικό αυτό σύμπαν και ανοίγεται σε νέους ορίζοντες.

Μουσικοί Anouar Brahem ούτι, Klaus Gesing μπάσο κλαρινέτο, σοπράνο σαξόφωνο, Björn Meyer μπάσο, Khaled Yassine νταρμπούκα, μπεντίρ • Παραγωγή Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

 


ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ – ΚΥΚΛΟΣ ΤΖΑΖ
ΠΡΩΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
8 Ιουλίου
JOSÉ JAMES

Από το πρώτο του κιόλας άλμπουμ (The Dreamer, 2008) ο José James δεν έχει πάψει να εντυπωσιάζει κοινό και κριτικούς με το μοναδικό ηχόχρωμα της φωνής του και το βάθος της ερμηνείας του. Ο «τζαζ τραγουδιστής της χιπ χοπ γενιάς», με πυξίδα τις κλασικές του επιρροές (Τζον Κολτρέιν, Μάρβιν Γκέι και Μπίλι Χόλιντεϊ), κινείται αβίαστα μεταξύ σόουλ, φανκ, χιπ χοπ και house, τιμώντας πάντα τις γκόσπελ και μπλουζ ρίζες της τζαζ. Φέτος τον Ιούλιο έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα για να μαγέψει και το ελληνικό κοινό, όπως έχει γοητεύσει στις εμφανίσεις του το κοινό των σημαντικότερων σκηνών και φεστιβάλ παγκοσμίως. Στη συναυλία του στο Ηρώδειο θα ερμηνεύσει τραγούδια από τα τρία άλμπουμ του που είναι αφιερωμένα στην Μπίλι Χόλιντεϊ, τον Μπιλ Γουίδερς και την Έρικα Μπαντού.

Παραγωγή Menta

 

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
10 Ιουλίου
JAMES
Με κλασική ορχήστρα και χορωδία γκόσπελ

Οι αγαπημένοι James με τις αξέχαστες εμφανίσεις στην Ελλάδα, έρχονται για να γιορτάσουν μαζί μας τα 40 χρόνια της μουσικής τους πορείας σε μια μαγική βραδιά στο πλαίσιο της περιοδείας James Lasted Orchestral Tour – 40th Anniversary. Για πρώτη φορά στην ιστορία τους, οι James συμπράττουν με συμφωνική ορχήστρα 22 ατόμων και χορωδία γκόσπελ για να μας ταξιδέψουν σε όλους τους σταθμούς της μουσικής τους διαδρομής.
Έχοντας πουλήσει πάνω από 25 εκατομμύρια άλμπουμ ανά τον κόσμο, το βρετανικό indie συγκρότημα από το Μάντσεστερ, είναι ταυτισμένο με την έντονη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή Tim Booth και ύμνους όπως τα «Senorita», «Getting away with it (All Messed Up)», «She’s a Star», «Sometimes» που διαμόρφωσαν ένα μοναδικό μουσικό αποτύπωμα.

Παραγωγή High Priority

 

 

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ – ΚΥΚΛΟΣ ΤΖΑΖ
11 Ιουλίου
HERBIE HANCOCK

Κορυφαία μορφή της σύγχρονης μουσικής, ο εμβληματικός τζαζ πιανίστας Χέρμπι Χάνκοκ έχει τιμηθεί με αμέτρητα βραβεία, μεταξύ των οποίων 14 Γκράμι και ένα Όσκαρ, σε μια εντυπωσιακή καριέρα που απλώνεται σε πέντε δεκαετίες.
Γεννημένος στο Σικάγο το 1940, ο Χάνκοκ υπήρξε παιδί-θαύμα, δίνοντας κοντσέρτο πιάνου με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Σικάγου σε ηλικία μόλις 11 ετών. Η πρώτη του εμφάνιση στην τζαζ σκηνή υπήρξε η συνεργασία του με τον Ντόναλντ Μπερντ το 1960, ενώ δύο χρόνια αργότερα υπέγραψε στην περίφημη δισκογραφική εταιρεία Blue Note. Το 1963 ξεκίνησε την πενταετή συνεργασία του με τον Μάιλς Ντέιβις, με τον οποίο ηχογράφησαν πολλά κλασικά άλμπουμ, και το 1966 συνέθεσε τη μουσική για την ταινία του Αντονιόνι Blow Up, η επιτυχία της οποίας του άνοιξε τον δρόμο για μια σημαντική καριέρα στον κινηματογράφο. Τη δεκαετία του 1970 έφτασε στο απόγειο της δόξας του με το συγκρότημά του Head Hunters, ενώ συνεργάστηκε με ονόματα όπως ο Τσικ Κορία και ο Όσκαρ Πίτερσον. Είναι πρεσβευτής της unesco και έχει τιμηθεί για το κοινωνικό του έργο.

Παραγωγή Detox Events

 

 

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ – ΚΥΚΛΟΣ ΤΖΑΖ
12 Ιουλίου
MELODY GARDOT

Η σημαντική τραγουδίστρια της τζαζ Melody Gardot έρχεται να ταξιδέψει το φεστιβαλικό κοινό με την βελούδινη φωνή της και με τις θαυμάσιες μπλουζ, φολκ και λάτιν ερμηνευτικές της προσμείξεις.
Η μουσικός από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ έδειξε το ταλέντο της από το ντεμπούτο άλμπουμ της «Worrisome Heart» ενώ έχει καταφέρει από πολύ νεαρή ηλικία να αναδειχθεί σε μια από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της τζαζ στην Αμερική, με μοναδικές εμφανίσεις στα μεγαλύτερα φεστιβάλ στον κόσμο. Το ξεχωριστό στιλ ερμηνείας της μας βυθίζει νοσταλγικά στις καλύτερες στιγμές της παράδοσης των μπλουζ θυμίζοντας τις γεμάτες πάθος ερμηνείες της Μπίλι Χόλιντεϊ και της Νίνα Σιμόν.

Παραγωγή Λάβρυς



ΚΛΑΣΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ – 80 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ
15 Ιουλίου
ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ
CHRISTOPH ESCHENBACH – LANG LANG
Έργα Γκριγκ και Τσαϊκόφσκι

Ο θρυλικός αρχιμουσικός Κρίστοφ Έσενμπαχ, από τις πλέον καταξιωμένες μορφές στον χώρο της κλασικής μουσικής παγκοσμίως, έχει προσφέρει επανειλημμένα ερμηνείες αναφοράς με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου. Τα τελευταία χρόνια, δε, έχει αναπτύξει σταθερή σχέση τακτικών συνεργασιών με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Από την άλλη, ο Κινέζος πιανίστας Λανγκ Λανγκ, που θα ερμηνεύσει το έργο του Γκριγκ, είναι αναμφισβήτητα ένας πραγματικός σούπερ σταρ του πιάνου, γοητεύοντας με το πάθος και την εκρηκτική δεξιοτεχνία του ένα ευρύτατο κοινό. Η βαθυστόχαστη ωριμότητα του Έσενμπαχ συναντά τη νεανική φλόγα του Λανγκ Λανγκ σ’ ένα ιστορικής σημασίας καλλιτεχνικό γεγονός για τα ελληνικά μουσικά πράγματα που θα μας μείνει αξέχαστο, επ’ αφορμή των 80 χρόνων της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.

Edvard Grieg (1843-1907)
Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα σε λα ελάσσονα, έργο 16
Πιοτρ Ι. Τσαϊκόφσκι (1840-1893)
Συμφωνία αρ. 4 σε φα ελάσσονα, έργο 36

Μουσική διεύθυνση Christoph Eschenbach • Σολίστ Lang Lang πιάνο

Συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

 

 

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ – ΚΥΚΛΟΣ ELECTRONICΑ
16 Ιουλίου
KRAFTWERK


Το εμβληματικό συγκρότημα από το Ντίσελντορφ κυριολεκτικά δημιούργησε την ηλεκτρονική μουσική στη δεκαετία του 1970, και με κάθε νέο δίσκο του επανακαθόριζε την πορεία που θα ακολουθούσε το είδος τα επόμενα χρόνια. Άλμπουμ όπως τα Autobahn (1974), Radio Activity (1975), Trans-Europe Express (1977), The Man-Machine (1978) και Computer World (1981) λειτούργησαν ως σημεία αναφοράς για αμέτρητους καλλιτέχνες ανά τον κόσμο και σήμερα αποτελούν αναπόσπαστα κεφάλαια της ιστορίας της σύγχρονης μουσικής. Ριζοσπαστικοί και πρωτοποριακοί όσο ελάχιστοι δημιουργοί, οι Kraftwerk στις ζωντανές εμφανίσεις τους πάντα χρησιμοποιούσαν τις τελευταίες εξελίξεις της τεχνολογίας στον ήχο και την εικόνα, δημιουργώντας πολυδιάστατα οπτικοακουστικά θεάματα. Στην πρώτη εμφάνισή τους στο Ηρώδειο θα παρουσιάσουν το νέο οπτικοακουστικό show τους, που έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές σε όλο τον κόσμο. Οι μεγάλες επιτυχίες των Kraftwerk θα παρουσιαστούν ζωντανά με έναν ξεχωριστό τρόπο σχεδιασμένο ειδικά για τη σκηνή του ρωμαϊκού ωδείου.
Παραγωγή Detox Events

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
17 Ιουλίου
GILBERTO GIL & FAMILY
Aquele Abraço Tour

Ο Ζιλμπέρτο Ζιλ δεν χρειάζεται συστάσεις. Η φωνή και τα τραγούδια του έχουν ταυτιστεί μοναδικά με τη βραζιλιάνικη ψυχή και εξακολουθούν να μας συνεπαίρνουν. Ως μουσικός πρωτοστάτησε στο μουσικό κίνημα Tropicália, που όρισε τον νέο ήχο της Βραζιλίας συγχωνεύοντας δημιουργικά τη μουσική παράδοση με στοιχεία μπόσα νόβα, ροκ εν ρολ και ρέγκε και ξαναφέρνοντας τη βραζιλιάνικη μουσική σε επαφή με τις αφρικανικές ρίζες της. Ως πολιτικός υπήρξε ακούραστος υπερασπιστής της δημοκρατίας και πρεσβευτής της μουσικής ποικιλομορφίας.
Στο πλαίσιο της περιοδείας «Aquele Abraço Tour» για τα 60 χρόνια της καριέρας του, ο Ζιλ επανέρχεται στο Ηρώδειο, σε μια αποχαιρετιστήρια συναυλία που θα μας συγκινήσει βαθιά.
Μαζί του στη σκηνή μια πλειάδα μουσικών από την ευρύτερη οικογένειά του, για να μας παρουσιάσουν τραγούδια από ολόκληρη τη λαμπρή μουσική πορεία του Ζιλ.

Μουσικοί Gilberto Gil επικεφαλής καλλιτέχνης, φωνή, κιθάρα, Bem Gil φωνή, κιθάρα, μπάσο, Nara Gil φωνή, Flor Gil φωνή, Mariá Pinkusfeld φωνή, Jose Gil φωνή, τύμπανα, João Gil φωνή, κιθάρα, μπάσο, Francisco Gil φωνή, κιθάρα, Leonardo Reis κρουστά, Danilo Andrade πλήκτρα, Diogo Gomes τρομπέτα, Thiagο Queiroz σαξόφωνο

 

 

ΟΠΕΡΑ – ΑΝΑΒΙΩΣΗ
26, 27, 29, 30 Ιουλίου
ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ – PAOLO CARIGNANI – LEO MUSCATO
Ναμπούκο του Τζουζέπε Βέρντι


Η επιτυχημένη παραγωγή του Ναμπούκο του 2018 αναβιώνει στο Ηρώδειο τον Ιούλιο του 2023 για τέσσερις παραστάσεις σε μουσική διεύθυνση Πάολο Καρινιάνι και σκηνοθεσία Λέο Μουσκάτο. Ο Ναμπούκο ανέδειξε τον Τζουζέπε Βέρντι ως τον σημαντικότερο Ιταλό συνθέτη του 19ου αιώνα, ενώ ταυτόχρονα μετατράπηκε σε σύμβολο του αγώνα για την ενοποίηση της Ιταλίας. Αν και ο Βέρντι δεν ήταν ο πρώτος συνθέτης που μελοποίησε κείμενα με έντονα πολιτικό χαρακτήρα, εντούτοις ο κορυφαίος συνθέτης της Ιταλίας έκανε τη διαφορά με τη μουσική του μεγαλοφυΐα· είναι αυτή που δίνει στις όπερές του σαφώς πολιτική διάσταση και έχει τη δύναμη να εξεγείρει τα πλήθη.
Ο Λέο Μουσκάτο, που υπογράφει τη σκηνοθεσία, είναι από τους δυναμικά ανερχόμενους Ιταλούς σκηνοθέτες της όπερας, έχει διακριθεί σε έργα Βέρντι και Πουτσίνι και έχει παρουσιάσει μεγάλες επιτυχίες σε κορυφαία ιταλικά λυρικά θέατρα. Την παραγωγή διευθύνει, στην πρώτη του συνεργασία με την ΕΛΣ, ένας από τους σημαντικότερους αρχιμουσικούς της όπερας παγκοσμίως, ο Ιταλός Πάολο Καρινιάνι.

Μουσική διεύθυνση Paolo Carignani • Σκηνοθεσία Leo Muscato • Σκηνικά Tiziano Santi • Κοστούμια Silvia Aymonino • Φωτισμοί Alessandro Veraci • Διεύθυνση χορωδίας Αγαθάγγελος Γεωργακάτος • Ερμηνεύουν Ναμπούκο Δημήτρης Πλατανιάς (26/7 και 29/7), Τάσης Χριστογιαννόπουλος (27/7 και 30/7), Ισμαέλε Γιάννης Χριστόπουλος (26/7 και 29/7), Κωνσταντίνος Κληρονόμος (27/7 και 30/7), Ζαχαρίας Vitalij Kowaljow (26/7 και 29/7), Πέτρος Μαγουλάς (27/7 και 30/7), Αμπιγκαΐλε Ekaterina Semenchuk (26/7 και 29/7), Maria Jose Siri (27/7 και 30/7), Φενένα Elena Maximova (26/7 και 29/7), Μαρισία Παπαλεξίου (27/7 και 30/7)
Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και Μονωδούς της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

 

ΘΕΑΤΡΟ – ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΗ
4 Αυγούστου
PHILIPPE QUESNE
The Garden of Delights / Ο κήπος των ηδονών


Ο Γάλλος σκηνοθέτης και εικαστικός Φιλίπ Κεν, γνωστός για τις εικονοπλαστικές και εικονοκλαστικές παραστάσεις του, έχει γοητεύσει επανειλημμένα το ελληνικό κοινό. Μετά τη δυστοπική αλλά και τρυφερά καυστική Μοιραία φάρμα (Farm Fatale) του, με αφορμή την κλιματική αλλαγή, που συνεπήρε πέρυσι το κοινό της Πειραιώς 260, φέτος καταλαμβάνει το Ηρώδειο με μια παράσταση σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ, εμπνευσμένη από τον αναγεννησιακό πίνακα Ο κήπος των ηδονών (π.1500) του Ιερώνυμου Μπος. Το κεντρικό τμήμα αυτού του βιβλικού, σχεδόν ψυχεδελικού τριπτύχου απεικονίζει ένα πανόραμα παράδοξων μορφών σε αδιανόητες περιπτύξεις με φόντο ένα φαντασιακό φυσικό τοπίο, ενώ στα πλευρικά φύλλα απεικονίζονται ο Παράδεισος και οι τιμωρίες της Κολάσεως. Ακριβώς όπως ο Μπος, ο Κεν δημιουργεί ένα αλληγορικό υπερθέαμα, ένα ονειρικό σκηνικό μεταξύ ουτοπίας και δυστοπίας, μακαριότητας και λαγνείας, αινιγματικού και γκροτέσκου, που θυμίζει λούνα παρκ. Η αιώνια διασκέδαση ίσως τελικά να είναι η τιμωρία.
Η φαντασμαγορία του Κεν θα προσαρμοστεί από τον δημιουργό για το Ηρώδειο σε μια παράσταση που θα κλείσει πανηγυρικά το αθηναϊκό πρόγραμμα του Φεστιβάλ στις αρχές του Αυγούστου.

Σύλληψη – Σκηνοθεσία – Σκηνικά Philippe Quesne • Συνεργασία στα σκηνικά Elodie Dauguet • Κοστούμια Karine Marques Ferreira • Συνεργασία στη δραματουργία Éric Vautrin • Βοηθοί σκηνοθέτη Marion Schwartz, François-Xavier Rouyer • Ήχος Janyves Coïc • Φωτισμοί Jean-Baptiste Boutte • Σκηνικά αντικείμενα Mathieu Dorsaz • Ενδύτρια – συνεργασία στα κοστούμια Camille Aït Allouache • Συνεργαζόμενος τεχνικός Marc Chevillon • Διεύθυνση σκηνής François Boulet, Martine Staerk • Τεχνικός σκηνής Ewan Guichard • Τεχνικός βίντεο Matthias Schnyder • Τεχνικός φωτισμών Cassandre Colliard • Κατασκευή σκηνικών Ateliers du Théâtre Vidy-Lausanne • Παραγωγή περιοδείας Judith Martin, Elizabeth Gay • Παραγωγή για το Vivarium Studio Charlotte Kaminski • Παίζουν Jean-Charles Dumay, Laurent Gérard alias Èlg, Léo Gobin, Sébastien Jacobs, Elina Löwensohn, Nuno Lucas, Isabelle Prim, Thierry Raynaud, Gaëtan Vourc’h • Παραγωγή Vivarium Studio, Théâtre Vidy-Lausanne • Συμπαραγωγή Ruhrtriennale (Γερμανία) – Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου –Tangente St. Pölten, Festival für Gegenwartskultur (Αυστρία) – Théâtre du Nord, Centre Dramatique National Lille Tourcoing Hauts-de-France (Γαλλία) – Maison de la Culture d’Amiens, Pôle européen de création et de production (Γαλλία) – Les 2 Scènes, Scène nationale de Besançon (Γαλλία) – Centro dramatico nacional (Ισπανία) – MC93, Maison de la culture de Seine-Saint-Denis Bobigny (Γαλλία) – Le Maillon, Théâtre de Strasbourg, Scène européenne (Γαλλία) – Kampnagel (Αμβούργο, Γερμανία) – Festival NEXT (Σλοβακία) – Scène nationale Carré-Colonnes Bordeaux-Métropole (Γαλλία) – Berliner Festspiele (Γερμανία)

Performance Κόκκινη Κλωστή της Ελευθερίας Ρίζου

Posted on by noualic

Η performance “Κόκκινη Κλωστή” που υπογράφει η Ελευθερία Ρίζου μας επιτρέπει να μπούμε για μια στιγμή στον μύχιο κόσμο μιας γυναίκας που αναπολεί τη ζωή της και ταυτόχρονα σχεδιάζει, αν και εν αγνοία της, το μέλλον. 

Όπως ο κινηματογράφος μπορεί και τέμνει τον χρόνο εντός του πλαισίου ενός μονοπλάνου, έτσι και η παράσταση «Κόκκινη Κλωστή» συμπυκνώνει την πορεία ζωής μιας γυναίκας μέσα στα όρια του ίδιου χώρου.  

 

Στην περφόρμανς της Ελευθερίας Ρίζου, ανθρώπινο σώμα, αντικείμενα κοινής χρήσης και μουσικές νότες «συνεργάζονται» σε μια μόνιμη κίνηση προς τα εμπρός, ξετυλίγοντας σαν όνειρο στιγμές από τον συναισθηματικά πολυτάραχο βίο μιας γυναίκας.

Η «Κόκκινη Κλωστή» είναι επίσης η ιστορία της απόδρασής της από το αφιλόξενο Εδώ και Τώρα. Και η δημιουργία ενός ιδιωτικού χώρου στον οποίο η ηρωίδα μπορεί να υπάρχει σε διαφορετικούς ρόλους, εποχές και ηλικίες.

 

Στην μοναχική της περιπλάνηση, προσπαθεί να κατανοήσει τον χώρο και τον χρόνο, παρατηρεί τον εαυτό της να αλλάζει, συμμαχεί με καθημερινά αντικείμενα σε αλλότριες χρήσεις, ανακαλεί μνήμες, επαναπροσδιορίζεται.  

 

Τελικά, χαράσσει σταθερή πορεία ερμηνεύοντας τους ήχους και ακολουθώντας τις μελωδίες του μόνιμου Συνοδοιπόρου της στη ζωή, ο οποίος, αν και απόμακρος αρχικά, στη συνέχεια συνδέεται και δημιουργεί μαζί της ένα σύμπαν αποδοχής και συμμετοχής.

 

Εμπνεύστρια και παραγωγός της ιδεοκινητικής παράστασης είναι η χορεύτρια Ελευθερία Ρίζου, η οποία κρατά και τον βασικό ρόλο, πλαισιωμένη από τον κοντραμπασίστα Νίκο Λιάσκο στην μουσική και την συμπρωταγωνιστική θέση και την υψίφωνο Σταυρούλα Γιαννακοπούλου στην φωνητική ερμηνεία. 

 

Συντελεστές και ημερομηνίες παραστάσεων:

Κόκκινη Κλωστή

 

Σύλληψη – Κίνηση – Ερμηνεία: Ελευθερία Ρίζου

Μουσική – Ερμηνεία: Νίκος Λιάσκος

Φωνητική ερμηνεία: Σταυρούλα Γιαννακοπούλου

Φωτισμοί: Σπύρος Βερούτης

Υπεύθυνος Παράστασης: Ιωάννα Κούνα

Παραγωγή: Ελευθερία Ρίζου

 

Θέατρο Φούρνος,

Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια

Τηλ. 2106460748

 

4,5,6,18,19 Νοεμβρίου

Εισιτήρια: viva.gr

Συνέντευξη με την Μαρία Λεωνίδα για το εγχείρημα “Μία Βαλίτσα με Εικόνες και Ήχους” 

Posted on by noualic

Γιάννης Ραουζαίος: Καλησπέρα σας. Είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε ξανά στο γραφείο σας, πριν από έναν χρόνο περίπου …

Μαρία Λεωνίδα: Ισχύει .Είχαμε συζητήσει και παρουσιάσει ένα άλλο προγράμματα τότε.
 
Γ.Ρ. Πολύ ωραία! Θα ήθελα να μου πείτε ,στη σημερινή μας αυτή μικρή συνομιλία για  αυτό το πρόγραμμα με τον τίτλο “Βαλίτσα”.
 
Μ.Λ Φυσικά. Λοιπόν, όπως γνωρίζετε ένα κομμάτι της δουλειάς μου αφορά τον Κινηματογράφο και τις οπτικοακουστικές τέχνες. Εδώ και πολλά χρόνια , χρησιμοποιούμε και παράγουμε  εργαστήρια και διαμορφώσεις σε αυτόν τον τομέα και ήταν ένα ζητούμενο στο νου μου πριν ακόμη από την καραντίνα, ότι θα έπρεπε όλη αυτή η μεθοδολογία και η εμπειρία που έχουμε συγκεντρώσει στην δια ζώσης επιμόρφωση ,να ακολουθήσει την εξέλιξη της τεχνολογίας. Δηλαδή σαν ένα επικουρικό εργαλείο – όχι να αντικαταστήσει αυτή την εμπειρία, βέβαια ! Αυτό συνέβαινε γιατί αφουγκραζομουν τις δυνατότητες της τεχνολογίας και των ανθρώπων, να μαθαίνουν με ποικιλόμορφους τρόπους , δηλαδή υβριδικά που είναι και κάτι που συνδυάζει τον προσωπικό χρόνο με την ομαδική εργασία…
 
Γ.Ρ Αυτό επιταχύνθηκε κιόλας με την επίδραση του τεχνολογικού στοιχείου και των επικοινωνιών μέσα στην πανδημία…
 
Μ.Λ …Ακριβώς, και επίσης θα ήθελα να τονίσω ότι ήταν ένα σημαντικό κίνητρο παρότι δεν υπήρχε και το μπάτζετ .Ήταν μια πρόθεση, ήταν ένας στόχος, αλλά δεν υπήρχε και η δυνατότητα άμεσα. Και εμείς το 2018, το είχαμε σκεφτεί, καθώς επειδή  χρησιμοποιούμε εφαρμογές, τάμπλετ κτλ ψάχνουμε το κομμάτι των νέων τεχνολογιών, παράλληλα με τη διδασκαλία της κλασικής έννοιας του Κινηματογράφου. Είμαστε ανοικτοί σε διάφορα θέματα, μη τυπικής μάθησης. Έτσι λοιπόν η καραντίνα ήρθε και με το που ήρθε, μας έδωσε τη δυνατότητα ώστε να πραγματοποιηθεί  μία  μεγάλη επιμόρφωση  που είχα προτείνει το 2019, και επιχορηγήθηκε από το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με αυτό ακριβώς το όνομα: δηλαδή το όνομα “Μια βαλίτσα με εικόνες και ήχους” Αυτό καταρχήν, χρηματοδοτήθηκε και εφαρμόστηκε  ως μια δια ζώσης επιμόρφωση, εκπαιδευτικών ενήλικων στον Κινηματογράφο. Το επιχείρημα μου τότε ήταν πως σε μια εποχή που οι εκπαιδευτές ,οι επαγγελματίες, οι ενδιαφερόμενοι ενήλικες , είναι σε μια κινητικότητα, οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται οπτικοακουστικά ,συχνά -αν θυμάστε και την προσφυγική κρίση -είναι οι ίδιοι  άνθρωποι που δούλευαν σε δομές προσφύγων, με ομάδες παιδιών κτλ. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα οπτικοακουστικη μέσα  είχαν θεωρηθεί ένα εξαιρετικό εργαλείο, αύξησης της αυτοπεποίθησης ,της ευρηματικότητας ,της κριτικής ματιάς κτλ.: έχουν πάρα πολλές δεξιότητες μέσα τους! Συνεπώς αυτή η δια ζώσης επιμόρφωση που είχε τον ίδιο τίτλο, επιχορηγήθηκε και υλοποιήθηκε με πάρα πολλή επιτυχία .Βραβεύτηκε μάλιστα και εκείνη η επιμόρφωση, το 2020 , και  αυτή η ίδια η επιμόρφωση που συνιστούσε ότι μπορούσε ο άλλος να επιμορφωθεί και να βάλει στο βαλιτσάκι του, έτσι σχηματικά, κάποιες γνώσεις και κάποια αυτοπεποίθηση και κατανόηση της κινηματογραφικής γλώσσας, στάθηκε το επιχείρημα μου, όταν εμφανίστηκε η καραντίνα και το Υπουργείο Πολιτισμού έδωσε κάποια κεφάλαια και κάποιες μικρές επιχορηγήσεις για ψηφιοποίηση έργων. Έτσι καταθέσαμε και την πρόταση να μεταφέρουμε τη δια ζώσης επιμόρφωση σε ένα online διαδικτυακό σεμινάριο . Αυτό που σας περιέγραψα έως τώρα είναι η προϊστορία του εγχειρήματος.
 
Γ. Ρ. Σε αυτή την προϊστορία θα ήθελα να αναφερθώ επίσης. Γιατί συμβαίνει και διάφορα Ιδρύματα η φορείς του ιδιωτικού τομέα, προχωρούν πιο γρήγορα σε τέτοιους τομείς αιχμής, από ότι συμβαίνει για παράδειγμα από επίσημους κρατικούς φορείς, όπου η γραφειοκρατία οδηγεί σε μεγάλες καθυστερήσεις; Μήπως θα έπρεπε να υπάρξει κάποιου είδους νομοθετική ρύθμιση, ώστε αυτές οι διαδικασίες να προχωρούν με ταχύτερους ρυθμούς; 
 
Μ.Λ. Πράγματι αυτό το γνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι θα υπάρξουν εξελίξεις. Έως πρόσφατα για να υπάρξει μια παρουσία σε μια σχολική μονάδα, ποσω μάλλον να βρεθούν κάποιοι εξωτερικοί εκεί, έπρεπε πε καθοριστεί αυτό κεντρικά και για κάθε κίνηση θα χρειαζόταν μια ολόκληρη σειρά από ειδικές  άδειες. Φυσικά και πρέπει να προστατεύουμε το σχολικό περιβάλλον , από την άλλη πλευρά όμως υπονοείς πως δεν έχεις, επιμορφώσει το προσωπικό σου και δεν του έχεις  εμπιστοσύνη ! Τέτοιες διαδικασίες πρέπει να επιταχυνθούν. 
 
Γ. Ρ. Φυσικά. Δεν είναι κάτι νέο ειδικά στις νεώτερες γενιές αυτή η ενασχόληση με τις πλατφόρμες κάθε είδους. Socials όπως το tic toc σαρώνουν κυριολεκτικά στις νεώτερες ηλικίες και μάλιστα ότι χρειάζεται να βρουν εκεί η να ανεβάσουν το κάνουν απλώς χρησιμοποιώντας ένα κινητό στο χέρι!
 
Μ.Λ. Η βαλίτσα έχει να κάνει με αυτό το βαθμό εξοικείωσης και σύνδεσης με το κινηματογραφικό μέσο. Η εμπειρία του χρήστη, οδηγεί σε μια σφαιρική κατανόηση   Δεν είναι σαν ένα σεμινάριο φωτογραφίας, αλλά έχει άμεση διασύνδεση με το μέσο. Το βίντεο για παράδειγμα είναι κάτι που το βλέπουμε για να μάθουμε αλλά και από περιέργεια η επιζητωντας την διασκέδαση. Αυτό ειδικά το προκαλεί η κινούμενη εικόνα σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι η ακίνητη. Το βάρος πλέον ρίχνεται στο πέρασμα από την ακίνητη φωτογραφία στην κινούμενη εικόνα. Κάτι τέτοιο έχει παραγάγει, χρόνια τώρα και το Facebook, αλλά με τη μορφή συνεχών ιστοριών εικόνων και το Instagram. 
 
Γ. Ρ Πριν από λίγο καιρό το Μeta είχε δηλώσει στους χρήστες των socials του ότι βάσει των νέων κανόνων του, θα πριμοδοτουνταν , περισσότερο τα βίντεο σε σχέση με την στατική εικόνα. Μετά από διαμαρτυρίες όμως των χρηστών του, ήρθε νέα δήλωση, ότι αυτό το μέτρο θα αναστελλόταν. 
 
Μ. Λ. Ενδιαφέρον. Δεν το είχα προσέξει αυτό. Θα το εξετάσω. Θα ηθελα επίσης να προσθέσω ότι στα online μαθήματα, οι δυνατότητες που διανοίγονται είναι ακόμη μεγαλύτερες πάντως, τόσο από τις πλατφόρμες όσο και από τα κλασσικά σεμινάρια και μπορουν να αγγίξουν ανθρώπους όλως των ηλικιών. Τι κάνει η διαζώσης επιμόρφωση αλλά και η online; Επιτρέπει στον κάθε άνθρωπο -θα έλεγα χαριτολογώντας απο τα 16 έως τα …86 και βάλε-που έχει μία περιέργεια και ένα ενδιαφέρον για το κινηματογραφικό μέσο ή καποια επαγγελματική ανάγκη, να βοηθηθεί. Σήμερα οι άνθρωποι κάνουν βίντεο για κάθε είδους λόγο…το κάνουν στα socials, το κάνουν για διασκέδαση δαση, το κάνουν γενικά και παντού!
 
Γ.Ρ. Ναι φυσικά! το τικ-τοκ όπως είπα και πριν σαρώνει κυριολεκτικά σε όλες τις νεανικές ηλικίες και γενικά όπου βρίσκεται κάποιος νέος με ένα κινητό στο χέρι.
 
Μ.Λ. Η βαλίτσα όμως αυτή τη στιγμή είναι μία πλατφόρμα που απευθύνεται σε άτομα από 16 και άνω και που είναι πιο δομημένη η ανάγκη του “θέλω να καταλάβω πως γίνεται αυτό και πως λειτουργεί εκείνο…πως θα κάνω ένα βίντεο ή πως φτιάχνονται οι ταινίες”. Έχω διδάξει φοιτητές πανεπιστημίου, επαγγελματίες,, εκπαιδευτικούς κτλ. Έτσι δενόταν η εμπειρία και γράφονταν τα κεφάλαια του κάθε  έργου, βήμα-βήμα. κομμάτι-κομμάτι. Προφανώς βέβαια η επιμόρφωση που παρέχεται είναι εισαγωγικού χαρακτήρα και δεν αντικαθιστά σε βάθος τις κινηματογραφικές σχολές. δεν είναι αυτός  ο ρόλος μας και το γνωρίζουμε. Με ενδιέφερε όμως σε αυτό το project περισσότερο εμπειρία  του χρήστη. Με ενδιέφερε να καλλιεργήσω τα κίνητρα του. να δώσω μια σφαιρική κατανόηση του τι είναι ο κινηματογράφος και πως λειτουργεί. Να μην καταλήγει όλο αυτό να είναι ένα σεμινάριο δήθεν επαγγελματικής αποκατάστασης του στυλ “Ελάτε στο σεμινάριο μας και θα γίνετε φερειπείν, διευθυντές φωτογραφίας!”! Αυτά δεν γίνονται όπως είναι κατανοητό, από ένα σεμινάριο! Ο στόχος μου ήταν λοιπόν να αντιμετωπίσω τον κάθε ενδιαφερόμενο, ως έναν σφαιρικά ενδιαφερόμενο άνθρωπο, που καταλήγει εδώ από την αγάπη που έχει να βλέπει ταινίες  και θα ήθελα να μάθει, πώς θα μπορούσε να φτιάξει ένα βιντεάκι! Για να το πω απλά: το βίντεο είναι μέσα στην ζωή όλων μας. καταναλώνουμε βλέποντας τα, ώρες ολόκληρες καθημερινά. Το βλέπουμε και για ευχαρίστηση και για διασκέδαση αλλά και για να επιμορφωθούμε. Κάποιες φορές  απλώς από περιέργεια. Οτιδήποτε επικοινωνείται στην εποχή μας, σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει από την κινούμενη εικόνα. Λίγες ώρες πριν μιλήσουμε, έγραφα ένα κείμενο όπου διαπίστωσα, ότι σταδιακά από το 2015 και ύστερα τα σοσιαλς έχουν ρίξει το βάρος τους από την ακίνητη στην κινούμενη εικόνα. 
 
Γ.Ρ. Εκεί αναφερόμουν και στην απόφαση της ΜETA προηγουμένως και στις αντιδράσεις των χρηστών του Instagram που μάλιστα επέβαλαν στη ΜΕΤΑ να αναστείλει την απόφαση της προσωρινά και να την επανεξετάσει! 
…
M.Λ. θα ήθελα στη συνέχεια της κουβέντας μας να προσθέσω και κάτι που πρέπει να αναφερθεί και είναι εξαιρετικά σημαντικό. Η βαλίτσα, είναι μία 100% ελληνική πλατφόρμα. Όλη η δημιουργική ομάδα, η γλώσσα που γράφτηκε και τα υλικά που απορρέουν από εκείνη προέρχονται από Έλληνες επαγγελματίες. Υπάρχουν πάρα πολλά online μαθήματα που είναι στα αγγλικά, αυτά όμως δεν μπορούν να προσεγγίσουν τους χρήστες όλων των ηλικιών. Ταυτοχρόνως η απόφαση μου αυτή 
 είχε να κάνει και με το ότι ήθελα να ενισχύσω την ελληνική κινηματογραφίακαιτ ους δημιουργικούς της ανθρωπους! Θεωρώ οτι έχουμε εξαιρετικούς νέους όσο και ωριμότερους επαγγελματίες στο χώρο  του Κινηματογραφου. Άντλησα  λοιπόν υλικό από Έλληνες γραφίστες, Έλληνες σκηνοθέτες, μοντέρ κτλ. Πήρα στοιχεία  δικά τους και φτιάξαμε καινούργια εικαστικά- δεν υπάρχει κανένα υλικό στη βαλίτσαπου να είναι φορεμένο ή κλεμμένο από αλλού! Είναι όλα πρωτότυπα και μάλιστα ένα σημαντικό μέρος της πρσπάθειας μου , απέρρεε από το γεγονός οτι επεδίωξα να υπάρχει πρόσβαση σε μοναδικά υλικά. Ανάμεσα σε άλλες ενέργειες προσέγγισα και καμιά δεκαριά σκηνοθέτες ανάμεσα στα 35 και τα 55 και τους έβαλα να ψάξουν στο υλικό τους. Μετά μου παραΧώρησαν βασει συμφωνητικό  την δυνατότητα να χρησιμοποιήσω  δικά τους θέματα και storyboards ακριβώς για να δειχθεί στον ενδιαφερόμενο  πως ένας σκηνοθέτης φθάνει από την ιδεά στο σενάριο και στην τελική κινηματογράφηση. Τέτοιο υλικό συνηθως δεν είναι εύκολονα μελετηθεί  καθώς χάνεται στο βάθος της παραγωγήςκαι της μετά-παραγωγής , όπως ξέρουμε…έχοντας  λοιπόν εντάξει διαφορετικές ηλικίες ανθρώπων, θεωρώ οτι τελικά κατανοούμε καλύτερα μία ταινία αναλύοντας από τι συνθέθηκε αυτή. Έτσι μπορούμε να παρακολουθήσουμε περισσότερο την πορεία  της σκέψης ενός δημιουργού ή μιας δημιουργικής ομάδας. Αυτό το κομμάτι θέλησα να προσφέρω στους χρήστες μας. 
 
Γ. Ρ. Έχετε προσωπική εμπειρία από τέτοια έρευνα και η ίδια δεν είναι έτσι; 
 
Μ. Λ. Η ίδια ήμουν στην νεότητα μου σε έναν μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτη σκηνοθέτης και έτσι αυτή την δική μου προσωπική βιωματική εμπειρία είχα την ευκαιρία να την προσθέσω στην Βαλίτσα. Να την τροφοδοτήσω με αυτήν. Το πως γίνεται να συνδεθείς με τον κινηματογράφο όντας έχοντας υπάρξει κάποιος που ψάχνεται μέσα από διαβάσματα, σεμινάρια ή δουλεύοντας ταινίες, και πόσο αυτό το αίσθημα μπορεί να αγγίξει τον κόσμο. Αυτή λοιπόν την εμπειρία, του πως φτιάχνει κανείς ένα μονοπάτι και μαθαίνει λίγο-λίγο το πως στήνεται αυτή η μαγική συνθήκη που λέγεται ταινία και οπτικοακουστικό έργο, είναι αυτό που προσφέρει ανάμεσα στα άλλα η Βαλίτσα. Για αυτό το λόγο, όπως και στα δια ζώσης σεμινάρια που σχεδιάζονται όσο και στα online, η συναίσθηση αυτής της εμπειρίας είναι σημαντική.
 
Γ.Ρ Πότε ξεκινούν αυτά τα δια ζώσης σεμινάρια;
 
Μ.Λ. Μέσα στο Σεπτέμβριο ! 5-9 Σεπτεμβρίου μάλιστα υπάρχει ένα κινηματογραφικό θερινό σχολείο για παιδιά σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης(που είναι συνεργάτες μας)και που προσφέρουμε σε παιδιά που έχουν ολοκληρώσει τις θερινές τους διακοπές, τη δυνατότητα να αφιερώσουν ένα ολόκληρο πενθήμερο, σε ένα κινηματογραφικό εργαστήριο. Αυτή είναι μονάχα μία από τις πρώτες μας δράσεις φέτος. Συνεχίζουμε με ανάλογα opendays για εκπαιδευτικούς και πολλά άλλα ακόμη!
 
Γ.Ρ Τι θα θέλατε να προσθέσετε για τους αναγνώστες μας κλείνοντας αυτή την σύντομη αλλά ουσιαστική συζήτηση και επιφυλασσόμενοι να την συνεχίσουμε στο μέλλον;
 
Μ.Λ. Θα ήθελα να αναφερθώ κλείνοντας και σε μία μεγάλη επιτυχία της βαλίτσας . Επελέχθη το πρόγραμμα και η πλατφόρμα ως ένας από τους 8 φιναλίστ στα διεθνή βραβεία για τις εκπαιδευτικές πλατφόρμες  που χρησιμοποιούν οπιτκοακουστικά media! Αυτό έγινε φέτος στο Βέλγιο και η επιλογή συμπεριελάμβανε και εργασίες από κάποια ισχυρά εκπαιδευτικά  ιδρύματα. Ο πρώτος φιναλίστ μάλιστα ήταν ένα πανεπιστήμιο της Ελβετίας. Αυτό εμένα με κάνει προσωπικά περήφανη που βρέθηκα δίπλα σε τοσο σημαντικά διεθνή έργα και αποτελεί μία ισχυρή επιβεβαίωση για τις επιλογές μας. Νιώθω οτι αναγνώρισαν μέσα από αυτό το γεγονος, την δομή , την αισθητική αλλά και τα παιχνίδια που εχουμε ενσωματώσει στην βαλίτσα. Μάλιστα ένα από τα βασικά πράγματα που αφιερώσαμε και αφιερώνουμε χρόνο με την βασική συνεργάτιδα μου , ήταν το εγχείρημα του να μετατρέπουμε μικρές  μαθησιακές διαδικασίες γύρω από το σινεμά, σε παιγνιώδεις καταστάσεις! Αυτο…ειναι ένα στοίχημα που παλέψαμε και πιστεύω  κερδίσαμε. 
 
Περισσότερα για το σεμινάριο: https://www.mediasuitcase.gr/

Δράση για την προσβασιμότητα ατόμων με οπτική αναπηρία στους χώρους πολιτισμού

Posted on by noualic
Σύμφωνο Συνεργασίας ανάμεσα στο Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε. και το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών

Μια πρωτοπόρα δράση που αφορά στην προσβασιμότητα αλλά και τον τρόπο προσέγγισης των ατόμων με οπτική αναπηρία στους χώρους πολιτισμού και τα θέατρα, έλαβε χώρα στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού την Τετάρτη 13 Ιουλίου 2022, στο πλαίσιο υλοποίησης της συμπερίληψης των ατόμων με οπτική αναπηρία στον πολιτισμό.

Τη δράση, η οποία εντάσσεται στο Σύμφωνο Συνεργασίας που συνυπέγραψαν πριν από έναν χρόνο το Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε. με το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (Κ.Ε.Α.Τ.), συντόνισε η διοικήτρια του Κ.Ε.Α.Τ., κ. Σοφία Χαμονικολάου, καθώς και η εκπαιδεύτρια κινητικότητας – προσανατολισμού και δραστηριοτήτων καθημερινής διαβίωσης, κ. Μαρία Πλαστήρα, πραγματοποιώντας μια βιωματική εκπαίδευση σχετικά με την αισθητηριακή αναπηρία. 

Στο ρόλο των εκπαιδευόμενων βρέθηκε το προσωπικό του Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε., το οποίο επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την εν λόγω δράση. Ειδικά οι ταξιθέτες και ταξιθέτριες, μέσα από την εκπαίδευσή τους στις βασικές αρχές συνοδείας (τεχνικές προσέγγισης, τεχνικές βλέποντα συνοδού) για τα άτομα με οπτική αναπηρία, απέκτησαν μια σφαιρική εικόνα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα άτομο με αναπηρία όρασης, καθώς και για τις βασικές τεχνικές που ακολουθούνται στην εξυπηρέτηση των ατόμων με οπτική αναπηρία.

NDP Photo Agency @Thomas Daskalakis www.ndpphoto.gr

Εκ μέρους του Κ.Ε.Α.Τ., η κ. Χαμονικολάου, εξήγησε στους παρευρισκόμενους πως «Η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση και η εξοικείωση του κοινού και ιδιαίτερα των εργαζόμενων στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, μιας διοργάνωσης τέτοιου βεληνεκούς και διεθνούς αναγνώρισης, σε θέματα που αφορούν άτομα με οπτική αναπηρία, είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την αποτελεσματική και ισότιμη πρόσβασή τους στους χώρους πολιτισμού. Στόχος όλων οφείλει να είναι η απρόσκοπτη πρόσβαση των ατόμων με οπτική αναπηρία σε κάθε χώρο της διοργάνωσης, η ανεμπόδιστη εξυπηρέτηση τους χωρίς προβλήματα και, κυρίως, η ισότιμη αντιμετώπισή τους από συνανθρώπους τους προετοιμασμένους να τους υποδεχτούν».

“Ταυτότητα ανάμεσα” στο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου

Posted on by noualic
  • Κυριακή 12 Ιουνίου 19:00
  • Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136 104 35 Κεραμεικός, Αθήνα
Εισιτήρια

Το φιλμ “ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ” (2021) επιχειρεί να διερευνήσει τους πολλαπλούς όρους (κοινωνικούς, πολιτισμικούς, ψυχολογικούς), με βάση τους οποίους διαμορφώνονται οι ταυτότητες. Το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ οργανώθηκε από την RUNONART και σκηνοθετήθηκε από την Έφη Σπύρου.

Τζένη Αργυρίου

Πέντε καλλιτέχνιδες, Τζένη Αργυρίου, Μαριάννα Καβαλλιεράτου, Βιργινία Μαστρογιαννάκη, Μαρία Σιδέρη, Ελίζα Σόρογκα, προσκαλέστηκαν να δημιουργήσουν νέα έργα περφόρμανς και να μοιραστούν την καλλιτεχνική έκφραση και τις ιδέες τους σχετικά με την ιδέα της πολυπρισματικότητας του είναι.

Οι περφόρμανς πραγματοποιήθηκαν και κινηματογραφήθηκαν στο πρώην Αεροδρόμιο του Ελληνικού τον Οκτώβριο του 2020, ανάμεσα στις δύο καραντίνες στην Αθήνα.

Ελίζα Σόρογκα
Το έργο

Ο όρος «ταυτότητα» χρησιμοποιείται αυτονόητα σήμερα προκειμένου να περιγράψει χαρακτηριστικά, επιλογές και δραστηριότητες, οι οποίες μας επιτρέπουν να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας, άλλοτε ενώνοντας κι άλλοτε διαχωρίζοντάς τον από τους άλλους. Ταυτόχρονα, σήμερα περισσότερο από ποτέ, ζούμε στην εποχή των ταυτοτήτων, με την αποδοχή του ότι δεν υπάρχει ένας μοναδικός εαυτός και ότι η ταυτότητα δεν αφορά κάτι ενικό, αδιαπέραστο και σταθερό, αλλά κάτι πολύσημο, πολυφωνικό και ρέον, να διανοίγει ένα ευρύ πεδίο συζητήσεων, αναθεωρήσεων και καινούργιων αφηγήσεων.

Μαρία Σιδέρη

Επιχειρώντας να διερευνήσει τους πολλαπλούς όρους (κοινωνικούς, πολιτισμικούς, ψυχολογικούς) με βάση τους οποίους διαμορφώνονται οι ταυτότητες, το project-ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «Identity in Between | Ταυτότητα Ανάμεσα» οργανώνεται από την RUNONART, προσκαλώντας πέντε Ελληνίδες καλλιτέχνιδες να δημιουργήσουν νέα έργα περφόρμανς και να μοιραστούν την καλλιτεχνική έκφραση και τις ιδέες τους σχετικά με την ιδέα της πολυπρισματικότητας του είναι.

 

“…Η ταυτότητα, ως υπόσταση και ως αντανάκλαση, σχηματίζεται σε πολλούς τόπους: άλλοτε «γήινη» και άλλοτε διαδικτυακή, άλλοτε ενσώματη και άλλοτε εικονική, εκδηλώνεται ανάμεσα σε διαφορετικές πραγματικότητες. «Με απασχολεί πολύ η απουσία του σώματος όσο επενδύουμε χρόνο στην ψηφιακή παρουσία μας» σχολιάζει η Τζένη Αργυρίου. Στο έργο της χρησιμοποιεί καλώδια –«απορρίμματα» της τεχνολογίας του αεροδρομίου–, δημιουργεί έναν ιδιότυπο «βωμό» και με τελετουργικές κινήσεις διαμορφώνει έναν χώρο ισορροπίας της ανθρώπινης υπόστασης ανάμεσα στον φυσικό και τον τεχνολογικό κόσμο…”

Μαριάννα Καβαλλιεράτου

“…Τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, δεν είναι λίγες οι φορές που η ταυτότητά μας υπολογίζεται με δεδομένη βεβαιότητα· αντίθετα, σε διαρκή αλληλεπίδραση με τον ίδιο τον εαυτό μας και το περιβάλλον, η ταυτότητα είναι εύπλαστη, πολυπρισματική, ανάλογη των συνθηκών και των βιωμάτων. «Μπορώ να είμαι μέσα σε μία μέρα μια πολλαπλή ταυτότητα, και μου ζητείται να είμαι» αναφέρει η Μαριάννα Καβαλλιεράτου στη συνέντευξή της. Για την περφόρμανς της έχει συλλέξει διαφορετικά παπούτσια αγνώστων, ποικίλων δραστηριοτήτων, γούστων, φύλων, μεγεθών, ηλικιών, περιστάσεων· φορώντας τα, αφήνει το σώμα της σε μία διαφορετική «κατασκευή» και οδηγείται σε διαδρομές που απελευθερώνουν τα χαρακτηριστικά τους, άλλοτε πρωτόγνωρες κι άλλοτε οικείες μέσα από προσωπικές εμπειρίες…”

“…η Βιργινία Μαστρογιαννάκη επιχειρεί την επιστροφή στην πρότυπη εικόνα της νεότητας, «επιδιορθώνοντας» κατ’ επανάληψη τη φθορά της ηλικίας, σύμφωνα με την οποία, άλλωστε, τίθενται στην κοινωνία διαφορετικοί κανόνες αντιμετώπισης του υποκειμένου. «Καθένας μας καλείται να πάρει μία θέση, και έτσι κάθε φορά κατασκευάζεται μία διαφορετική εικόνα» αναφέρει η ίδια σχετικά με το τι πιστεύουμε για τον εαυτό μας και τι περιμένουν οι άλλοι από εμάς…”

Βιργινία Μαστρογιαννάκη

“…Ο πειραματισμός και η διερεύνηση της σχέσης ανθρώπου και φύσης αποτελούν κομβικά στοιχεία και στην περφόρμανς Rhizhotomikon της Μαρίας Σιδέρη, κατά την οποία προσωποποιεί το φυτό μανδραγόρα και συστήνει την πολύσημη ταυτότητά του. «Διευρύνω τη συζήτηση γύρω από την ταυτότητα και το φύλο, για κάτι που δεν είναι δύο, αλλά πολλά. Δημιουργώντας χώρο στο σώμα για την αναπαράσταση του μανδραγόρα, με ενδιαφέρει να καταλάβω το Άλλο. Πόσο χώρο τελικά αφήνεις για κάτι που δεν ξέρεις, για να το κατανοήσεις, να το διαχειριστείς, να το σεβαστείς, και τελικά να συνυπάρξεις;» αναφέρει η ίδια, διανοίγοντας –όπως όλες οι καλλιτέχνιδες– ένα ευρύ πεδίο συζητήσεων, αναθεωρήσεων και νέων αφηγήσεων για το πολυφωνικό εννοιολογικό βάθος του όρου «ταυτότητα»…”

“…«Ρευστότητα· συνέχεια βρισκόμαστε σε αναπροσαρμογή και επαναδιαπραγμάτευση του ποιοι είμαστε» σημειώνει η Ελίζα Σόρογκα. Στο έργο της ενδύεται πολλές και ενίοτε αντικρουόμενες επαγγελματικές ταυτότητες, προκειμένου να ανταπεξέλθει με επιτυχία στις συνεντεύξεις εργασίας που καλείται. «Όλες αυτές οι ταυτότητες είμαι εγώ, δεν θεωρώ ότι υποδύομαι. Ζούμε, όμως, και σε μια εποχή που σε οδηγεί να νιώθεις ότι αυτό που κάνεις δεν είναι ποτέ αρκετό.»”

Kείμενο της Χάρης Κανελλοπούλου, Επιμελήτρια- Ιστορικός Τέχνης

Συντελεστές

Σκηνοθεσία / Director
Έφη Σπύρου

Φωτογραφία / Cinematography
Παύλος Μαυρικίδης

Μοντάζ / Editing
Γιώργος Αλεφάντης

Coloring
Mάριος Στυλιανού

Ήχος / Sound
Ιάσων Θεοφάνου

Μουσική / Music-Score
Δημήτρης Τσούκας

Καλλιτέχνες/Artists:
Τζένη Αργυρίου,
Μαριάννα Καβαλλιεράτου,
Βιργινία Μαστρογιαννάκη,
Μαρία Σιδέρη,
Ελίζα Σόρογκα

Φωτογράφος/Photographer
Emma Louise Charalambous

Παραγωγός / Producer
Runonart (NPO)

Προέλευση Κόπιας / Print Source
Runonart (NPO)

Kείμενα/Texts ‒ Interviews
Χάρης Κανελλοπούλου, Παρασκευή Τεκτονίδου

Συνεντεύξεις/Interviews expert
Ρόζα Αλχανάτη

Βοηθός Σκηνοθέτη/Assistant Director
Σωκράτης Μορφονιός

Παραγωγή/production
Xάρης Μιχαλογιαννάκης

Κάμερα/Camera
Τζω Καπράλου,
Κώστας Γούλας

Props curator and styling
Milena Panagiotova

Μake-up
Amanda

Make-up & Hair
Beehive artists | Άννα Μπακατσάκη

Make up-body painting για την Μαρία Σιδέρη
Βασιλική Κήτα

Props master για την Μαρία Σιδέρη
Σωκράτης Παπαδόπουλος

Costume design για την Μαρία Σιδέρη
Χριστίνα Λαρδίκου

Καλλιτεχνική επιμέλεια/Αrt-intervention για την Τζένη Αργυρίου
Βασίλης Γεροδήμος

Υποτιτλισμός/Αudiovisual translation-subtitling
Μυρτώ Κορομάτζου

Poster
Γιάννης Μάντζαρης

Καρπός: Συνέντευξη στο Γιάννη Ραουζαίο για τις δράσεις του στο πλαίσιο του Ethnofest

Posted on by noualic

Το Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου της Αθήνας, που διοργανώνεται κάθε Νοέμβριο, προβάλλει τις καλύτερες εθνογραφικές ταινίες της παγκόσμιας παραγωγής, δηλαδή μικρού, μεσαίου και μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος, τα οποία προκύπτουν από την έρευνα επιστημόνων της οπτικής ανθρωπολογίας ή συγγενών κλάδων. 

Στο πλαίσιο του φετινού Ethnofest, το Κέντρο Εκπαιδευτικών Δράσεων και Διαπολιτισμκής Επικοινωνίας “Καρπός” παρουσίασε 11 ταινίες μικρού μήκους από νέες και νέους δημιουργούς, πρόσφυγες που αφηγούνται τα όνειρα, τα συναισθήματα και τις ιστορίες τους. Οι δράσεις αυτές συμπεριλαμβάνονται στο Ευρωπαϊκό πρόγμμα Speak Up – Media for Inclusion (Erasmus Plus). Οι Μαρία Λεωνίδα και Μαρία Πεσλή από τον Καρπό παραχώρησαν συνέντευξη στον Γιάννη Ραουζαίο. 

Καλησπέρα σας
 
Γ.Ρ. Τι σας ενέπνευσε ώστε να έχετε συμμετοχή σε αυτό το φεστιβάλ; Ποια είναι η δραστηριότητα σας βασικά… 
 
Μ.Λ.  Αυτή τη στιγμή είναι ένας χώρος υποδοχής της δικής μας δράσης. Νομίζω ότι το να συνεργάζονται φορείς είναι πάρα πολύ καλό και ειδικά στο ελληνικό πλαίσιο οπότε ένα φεστιβάλ που ρίχνει μία ματιά στο ντοκιμαντέρ και γενικά στη διαπολιτισμική δημιουργία νομίζω ότι μας αφορά ούτως ή άλλως. 
Είμαι και εγώ σκηνοθέτιδα του ντοκιμαντέρ οπότε ούτως ή άλλως εκτιμώ το είδος αυτής της δουλειάς. 
Επίσης υπάρχει μία μεγάλη εμπειρία δημιουργίας ταινιών με ερασιτέχνες – στη συγκεκριμένη περίπτωση που είναι ομάδες μεταναστών και προσφύγων – πουκολλάει ακόμη περισσότερο με την ταυτότητα αυτού που θέλουμε να παράγουμε. Η εμπνευση ήταν συνεργασία δύο διαφορετικού τύπου φορέων που έχουν μία σημαντική δράση ο καθένας στο χώρο του. 
 
Γ.Ρ. Είναι σημαντικο το θεμα που έχει δημιουργηθεί με το ζήτημα της μετανάστευση. Σε ποιο βαθμό βλέπετε να υπάρχει ή να μην υπάρχει μία ανταπόκριση για τέτοιες δραστηριότητες από τους φορείς; 
 
Μ.Λ. Κοιτάξτε δεν έχω γνώση όλων των δραστηριοτήτων και των πρωτοβουλιών που παίρνονται αλλά νομίζω ότι θεσμικά δεν υπάρχουν συστηματικές πρωτοβουλίες από τους κρατικούς φορείς. Σίγουρα υπάρχουν από ευρωπαϊκούς φορείς ή ακόμη- όπως πρόσφατα άκουσα- διαγωνισμός φωτογραφίας από πρόσφυγες η οποία κινείται για παράδειγμα από το συμβούλιο της Ευρώπης. Δηλαδή εξωτερικοί φορείς υψηλά θεσμικοι που παίρνουν πρωτοβουλίες. Αλλά και για μας η δυνατότητα η οικονομική πέρα από την πρόθεση δίνεται μέσα από Ευρωπαϊκό πρόγραμμα 
ή Επίσης εγώ για παράδειγμα έχω δουλέψει και για το Danish refugee camp. H κυρία Πεσλη που θα σας συστήσω έχει γράψει και αυτή για φορείς που δεν είναι κλασικά κρατικοί φορείς. Άλλοι είναι είτε μη κερδοσκοπικές είτε Ευρωπαϊκά προγράμματα είτε- καταλαβαίνετε τι εννοώ- της μη τυπικής μάθησης.
 
-ναι σας κατανοώ. Έχω σπουδάσει και εκπαιδευτικός ανάμεσα στα άλλα 
 
Μ.Λ. Λοιπόν καταλαβαίνετε το ζήτημα  του μη τυπικού χώρου, οπότε Δυστυχώς ή ευτυχώς δημιουργούμε δράσεις που δεν είναι σταθερές και θεσμοθετημένες. Είναι κάπως nomadic δηλαδή. Οχι  αναγκαστικά νομαδικές αλλά πεπερασμένες- ακόμα και τα μακροπρόθεσμα προγράμματα. Το πρόγραμμα για παράδειγμα  που σας έφερε εδώ κοντά μας ας πούμε, είχε διάρκεια ένα έτος χοντρικά. Αυτό σε πάει μακριά αλλά μέχρι ενός  σημειου. Το πρόγραμμα που έχουμε συνεργαστεί με την κυρία Πεσλη-την οποία  σας συστήνω  τώρα( έρχεται στην συζήτηση μας και η Μαρία Πεσλη) και που γνωριστήκαμε και συνεργαστήκαμε με τη Μαρια, ήταν  μεγάλο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα που υλοποίησε ο Δήμος Αθηνών το οποίο είχε διάρκεια 2 έτη. Τι καλύτερο μπορεί να ελπίζει κανείς; Δύο έτη είναι ένα μεγάλο διάστημα παρότι τα δύο ετη- το ζήσαμε και εμείς αυτό- ξεκινάνε, προχωράνε και τελειώνουν παρόλα αυτά! Εμείς δηλαδή με τη Μαρία, ζήσαμε πάρα πολλούς νέους και μεγαλύτερους σε ηλικία  πρόσφυγες σε αυτό το πρόγραμμα του δήμου Αθηνών που είχε τις καλύτερες προθέσεις.  Δεν σχολιάζουμε τις προθέσεις τώρα, ούτε γενικά μόνο τις δυνατότητες, ούτε γενικά μόνο τις οικονομικές δυνατότητες που υπήρχαν σε αυτό το πρόγραμμα. Ακόμη όμως και αυτό ή κάτι ανάλογο, κάποια στιγμή τελειώνει. Άρα αυτό είναι ένα πρόβλημα πάντα βιωσιμότητας τέτοιου τύπου προγραμμάτων. Οτι δεν υπάρχει δηλαδή μία συνέχεια, είτε- σε ένα επόμενο στάδιο-εμβαθύνσεις ενδεχομένως των γνώσεων και της κατάρτισης. Μιλάμε τώρα για τα καλλιτεχνικά εργαστήρια που εμείς συμμετέχουμε, είτε μιας συνέχειας μετά σε ένα άλλο επίπεδο διάχυσης της πληροφορίας είτε μέσω ενός πολλαπλασιασμού της αξίας της γνώσης που εμείς έχουμε ήδη αποκτήσει: δηλαδή πως αυτό μετά μπορεί να διοχετευτεί με άλλους τρόπους για τους ίδιους τους επωφελούμενους, που έχουν καταρτιστεί να μπορέσουν μετά να συμμετέχουν οι ίδιοι ως εκπαιδευτές σε κάποιο άλλο σεμινάριο ή σεμινάρια επειδη χρησιμοποιούμε πολύ τη μέθοδο της αλληλοδιδαχης. Θα μπορούσαν λοιπόν να συμμετέχουν σε ομάδες με άλλους πρόσφυγες και να μεταφέρουν τις γνώσεις που έχουν αποκτήσει ή μπορεί να κάνουν μετά κάποια πρακτική εξάσκηση σε φορείς στη Χώρα φιλοξενίας. Εδώ πρέπει να γίνει και μία παρατήρηση ότι για παράδειγμα σε αυτό το πρόγραμμα, πού ήταν οι ηλικίες τέτοιες και είχαμε και τη δυνατότητα πολλές φορές μπορούσαν και ερχόντουσαν κάποια απογεύματα, και προσπαθούσαμε να δώσουμε σε αυτούς που ερχόντουσαν τη δυνατότητα- και υπήρχαν κάποιοι από τους μαθητές μας που ήταν πώς να το πω πιο φανατικοί –  αναφορικά με το θέμα του κινηματογράφου, που είναι ένα πιο εξειδικευμένο θέμα όπως ξέρετε. Ήταν και για μας πρόθεσή αφού είναι δικό μας το γραφείο και όντως σε προγράμματα φορέων δεν έχεις τη δυνατότητα -όπως στο Δήμο Αθηναίων για παράδειγμα – να τους βάζεις μέσα στο χώρο ενώ εδώ ο καρπός μας δίνει τη δυνατότητα να τα κανονίζουμε αυτά μεταξύ μας. Ετσι μπορούσαν και ερχόντουσαν εκείνοι και σε ώρες που είχαν ησυχία στο γραφείο και δουλεύανε ή περνάγανε να πάρουν έναν εξοπλισμό. Υπήρχε μία δυνατότητα φιλοξενίας των πιο φανατικών μαθητών που ήταν πολύ ανακουφιστική για εμάς και που δεν το είχαμε τότε στον Δήμο Αθηναίων -και ήταν λογικό ότι δεν μπορούσε να λειτουργεί έτσι- και με προβλημάτισε αν θα μπορούσε όχι μόνο ο καρπός αλλά και άλλες μονάδες μικρές τέτοιες να υποδέχονται κόσμο για μικρές πρακτικές. Νομίζω ότι για όλους τους νέους ανθρώπους Είναι σημαντικό να λειτουργεί και μία τέτοια διαδικασία και μία πρακτική. Ενα internship ας πούμε είναι πολύ γόνιμο γιατί είναι άνθρωποι -ειδικά όσοι είναι 20-25 ετών – που δεν παύουν να είναι νέοι άνθρωποι που θέλουν να φτιάξουν τη ζωή τους. Μην ξεχνάμε ότι εμείς δουλεύουμε με μετανάστες και πρόσφυγες, δηλαδή  μία ομάδα που συμπάσχει κάνεις μαζί τους, και που πολλοί  είναι παιδιά 25 ετών όπως προανέφερα που φυσικό είναι να σκέφτονται “τι θα κάνω στη ζωή μου;” και είναι και τα εργαστήρια ένας τρόπος. Ενας δρόμοςενταξιακος για τη χώρα φιλοξενίας. (…) Ερχονται και μπορούν και μαθαίνουν κάποιες δεξιότητες. Ερχονται σε επαφή μέσα σε όλη τη δημιουργική διαδικασία στην καταγραφή της πόλης σε όλα τα ανάλογα στοιχεία των συνεντεύξεων, έρχονται σε επαφή και με τον κόσμο της Αθήνας και με πολίτες από διαφορετικές χώρες επίσης, οπότε λειτουργεί ως ένας χώρος κοινωνικής επίδρασης και φυσικά, κοινωνικής ένταξης. 
 
Γ.Ρ. Θα θελα τώρα εγώ να ρωτήσω και τις δυο σας σε ποιο βαθμό αυτές οι δραστηριότητες σχετίζονται με τις δραστηριότητες άλλων ανάλογων δομών και στο εξωτερικό και μάλιστα καλλιτεχνικών ανάλογων δομών! Είναι μία ερώτηση σε δύο άξονες.
 
Μ.Λ. Οταν λέτε σχετίζονται εννοείτε άμεση ή έμμεση σχέση; 
 
Γ.Ρ.. Εννοώ άμεση σχέση 
 
Μ.Λ. Εμείς λοιπόν άμεση σχέση είχαμε με τους άλλους εταίρους του προγράμματος που ήταν Ιταλία Γαλλία Ουγγαρία και τα λοιπά, και Ολλανδία στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Εχοντας την πολυτέλεια να έχουμε τρέξει εδώ και παρόμοια προγράμματα άλλες χρονιές η αλήθεια είναι ότι τα Ευρωπαϊκά προγράμματα σε φέρνουν σε επαφή με συγκεκριμένους φορείς: αυτούς που είναι κάθε φορά οι εταίροι. Υπάρχουν τέτοιοι φορείς στο εξωτερικό πολλοί. Υπάρχουν πολλοί άλλοι σαν τον Καρπό φορείς στο εξωτερικό. Άλλοι  πιο κινηματογραφικοι και άλλοι πιο κοινωνικής κατεύθυνσης. Ο καθένας ασχολείται και με τον ιδιαίτερο τομέα του περισσότερο, δεν μπορώ όμως να πω ότι είναι και συστηματική η σχέση. Ειναι ευκαιριακή! Πόση διάρκεια έχει ένα τέτοιο πρόγραμμα.  Αυτό είναι κυρίως στο διάστημα που συνεργάζεσαι και ανταλλάσσεις εμπειρίες. Παρόλα  αυτά όμως, μιλώντας ως Καρπός, σε ένα βάθος χρόνου επειδή έρχεσαι σε επαφή με πολλούς εταίρους των ενδιαφερόντων αυξάνεις τις εμπειρίες σου- ως εκπαιδευτή είσαι ο συντονιστής και τα λοιπά! –  εμπλουτίζεις τη δική σου την εμπειρία και τη μεθοδολογία, βλέπεις και συγκρίνεις πώς γίνεται αυτό και στο εξωτερικό :πώς γίνεται στη Γαλλία, πώς γίνεται στην Ολλανδία, πώς γίνεται στην Ιταλία, πώς λειτουργούν εκεί με τις νεότερες ηλικίες, πώς λειτουργούν με τις μεγαλύτερες ηλικίες. Αντιλαμβάνεσαι τις διάφορες παροχών, τις διαφορές συστήματος οπότε αυτό μάλλον μας εμπλουτίζει σε ευρύτερο επίπεδο – το ότι αυτό είναι και συμβαίνει ως ένα Ευρωπαϊκό Πλαίσιο. Σαφώς υπάρχει μία ανταλλαγή εμπειριών από το τρέχον κάθε φορά πρόγραμμα (…) δηλαδή πρόσφατα σε μία συνάντηση με τους άλλους εκπαιδευτές του speak up είδαμε πως λειτουργεί αυτό σε διαφορετικό κοινωνικό πλαίσιο.  Έτσι μπορούσαμε να δούμε πώς μπόρεσε κάποιος εκεί να τρέξει το αντίστοιχο πρόγραμμα.  Πόσο δηλαδή διαφέρει μία οργανωμένη και συστηματοποιημένη και θεσμική εκπαίδευση για πρόσφυγες- στην Ολλανδία για παράδειγμα – στην πραγματικότητα Με την έλλειψη αντίστοιχων δομών στην Ελλάδα και τις δυσκολίες που εμείς αντιμετωπίσαμε στο να τρέξουμε αυτό το πρόγραμμα. Αυτό φαίνεται βουνό κάποιες φορές. Αυτό που κάναμε εμείς σε αυτούς φαίνεται βουνό!  Τους φαίνεται αδιανόητο ότι καταφέραμε και το κάναμε με πενιχρά και ίδια μέσα φυσικά διότι εάν εκείνοι έχουν τη στήριξη ενός συστήματος εκπαιδευτικού και αντίστοιχων υπηρεσιών που να τρέξουν κάτι ανάλογο σε ένα σχολείο για παράδειγμα που έχει το χώρο  του με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που εκεί οι συμμετέχοντες μπορεί να θελήσουν να κάνουν μοντάζ ή όταν υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί χώροι και ταυτόχρονα και εκπαιδευτικοί να τους στηρίξουν σε αυτή την προσπάθεια. Όχι απλά να το εισάγουν στα παιδιά αλλά να το συνδέσουν και με μαθήματα του σχολείου αυτό καθίσταται μία ολοκληρωμένη εκπαιδευτική πρόταση. Σε αντίθεση λοιπόν με αυτούς εμείς παλεύουμε κάθε φορά σε αχαρτογράφητα νερά! Τerra incognita. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν αντίστοιχες συνδρομές εδώ. Είναι πάντα το κλασικό στην Ελλάδα ότι τα πράγματα εμφανίζονται σαν διάττοντες αστέρες, σαν πυροτεχνήματα μικρής διάρκειας ή κάπως μεγαλύτερης διάρκειας και μετά εξαφανίζονται. Μπορούμε να πούμε οτι ευτυχώς και αναφερόμαστε σε project σε έργα  στα οποία κάποιοι συμμετέχουν και είναι οι επωφελούμενοι για ένα μεγάλο διάστημα, ακόμη και αν είναι διετής για παράδειγμα η διάρκεια ενός έργου. Μπορεί να βιώσουν πολλά και διαφορετικά στάδια  από απόκτηση κάποιας δεξιότητας μέχρι βοήθειας και υποστήριξης – όπως  ήταν αυτό το πρόγραμμα του δήμου Αθηναίων- πού όμως κάποια στιγμή ολοκληρώνεται και εκεί σταματούν όλα. Δεν  υπάρχει δηλαδή  μία συνέχεια και μία δομή που θα ακολουθήσει, σταθερή, πού θα επιτυγχάνει διαρκή στήριξη αυτών των ανθρώπων ως ένα επόμενο βήμα… 
 
Γ.Ρ. Εγώ τώρα θα ήθελα να σας ρωτήσω γιατί επιλέξατε το μέσο του κινηματογράφου.
 
Γιατί εμείς το πιστεύουμε ούτως ή άλλως βέβαια! Σας είπα ότι εγώ είμαι και κινηματογραφίστρια (η Μαρία Λεωνίδα). Κοιτάξτε εμείς και το ερευνούμε  το μέσο του κινηματογράφου και το πιστεύουμε. 
Πιστεύουμε στη δυνατότητα του σε τέτοιες δραστηριότητες.Αυτή είναι μία μεγάλη κουβέντα και μπορούμε να μιλάμε για ώρες Αλλά ας προσπαθήσουμε να το συνοψίσουμε: η απάντηση σε αυτό που ρώτησατε (γιατί είναι και κάτι που ρωτάω και εγώ τον εαυτό μου) περιλαμβάνει μία μερική αναίρεση για λίγο του κινηματογράφου καθώς θα έλεγα ότι μιλάμε για κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα που ενέχει μέσα της ομαδοσυνεργατικες διαδικασίες και πολλαπλά στάδια π.χ. τέτοια στοιχεία υπάρχουν και στο θέατρο.Θα μπορούσε από την άλλη μεριά να είναι μία σύνθετη εικαστική εμπειρία: μία εγκατάσταση για παράδειγμα. Θα το κάνουμε δηλαδή λίγο πιο σύνθετο από την ατομική εργασία. Νομίζω ότι θα ήταν εξίσου ωφέλιμο για έναν άνθρωπο που ωριμάζει, που γνωρίζει τον κόσμο, πού βελτιώνεται, που αναπτύσσει τη δημιουργικότητά του. Δεν αναιρώ τις υπόλοιπες τέχνες, εστιάζοντας περισσότερο στον κινηματογράφο όπως έκανα στην αρχή. Τη δράση και τη δυνατότητα των άλλων τεχνών. Σε μακρά διάρκεια νομίζω ότι όλες αυτές οι καλλιτεχνικές διαδικασίες είναι εξαιρετικά Χρήσιμες και σημαντικές. Εμείς από την άλλη μεριά επειδή κάτ’επιλογή βρισκόμαστε στο χώρο του κινηματογράφου και γνωρίζουμε αυτό το μέσο -φωτογραφία, κινηματογράφος αυτά τα δύο αδελφάκια τέλος πάντων, να μη βγάζουμε τη φωτογραφία απέξω η οποία είναι πολύ σημαντική ειδικά όταν δουλεύεις με ερασιτέχνες έχει πολύ μεγάλη σημασία και δίνεται μεγάλη σημασία στη φωτογραφία. Θα έλεγα Μάλιστα ότι έχοντας ξεκινήσει από φωτογραφία στα νιάτα μου έχω ξαναεπιστρέψει ως εκπαιδεύτρια πολλαπλως σε αυτήν. Στη φωτογραφία. Τη θεωρώ πολύ σημαντική δραστηριότητα. Θεωρώ πολύ σημαντικό το έργο που παράγεται από αυτήν. Νομίζω ότι το ωραίο στον κινηματογράφο είναι ότι εμπλέκει πάρα πολλά παιδιά και διαδικασίες. 
-Το γνωρίζετε και εσείς ως κριτικός σινεμά – Ότι  για να φτάσεις να κάνεις μία ταινία εκτός του ότι περνάς από χίλια κύματα, περνάς και από πολλά στάδια που αφορούν τη γλώσσα, την έκφραση, την επικοινωνία, τον ήχο, τον ρυθμό, την εικόνα, την επαφή με τους ανθρώπους, τις προσωπικές σχέσεις, τις διαπροσωπικές σχέσεις, μπρος και πίσω από την κάμερα. Αυτό συμβαίνει συνέχεια. Μπορώ να πω και άλλα νομίζω ότι είναι αρκετά αυτά. Η πρώτη ιδέα είναι αυτή η συνθετότητα του κινηματογράφου καθώς εκθέτει πάρα πολύ τους εμπλεκόμενους.
 
Μ.Π. Συμφωνώ και επαυξάνω τονίζοντας και εγώ παρότι έχω εμπειρία και από το θέατρο και από το χώρο και από την εγκατάσταση νιώθω ότι ο κινηματογράφος και η φωτογραφία- που υπάρχει άλλωστε  τόσο μεγάλη  συγγένεια επειδή είναι πολυμεσικές τέχνες και διάμεσικες τέχνες και μπορούν να ενσωματώσουν σε ένα έργο από τη μουσική και τον ήχο μέχρι την υποκριτική τέχνη  το animation και τη ζωγραφική τους γλύπτικους όγκους στο χορό μαζί με τη διάσταση του χρόνου  και την αφήγηση που είναι νομίζω  ένα πολύ κομβικό στοιχείο η αφήγηση μπορεί να γίνει είτε μέσα από τη σύνδεση των εικόνων είτε μέσα από τις ιστορίες των ανθρώπων.
Γ.Ρ. Εσείς που εστιάζετε περισσότερο; 
 
Εγώ προσωπικά αυτό συζητούσαμε και πριν με τη Μαρια, που είχαμε μάλιστα και ένα MasterClass την Κυριακή μετά το ξεκίνημα του εθνοφεστ, ένα τριήμερο εκδηλώσεων θα πρέπει να πούμε ότι είχε ξεκινήσει την Παρασκευή με την παρουσίαση ενός οδηγού για δημοσιογράφους στην κάλυψη του μεταναστευτικού -προσφυγικού που ήταν μία δράση επιπλέον του speak up project, εκτός από τις προβολές του Σαββάτου με τις παρουσίες των δημιουργών, όσων μπορούσαν τουλάχιστον  να βρίσκονται εδώ γιατί κάποιοι Είχαν φύγει εκτός Ελλάδας δυστυχώς. Την Κυριακή λοιπον δόθηκε ένα Masterclass σε σχέση με τα εργαλεία και τις μεθόδους που τρέχουν αυτά τα εργαστήρια. Συζητούσαμε λοιπόν και με τη Μαρία πόσο σημαντική είναι αυτή η εκμάθηση της τέχνης της αφήγησης. Εγώ προσωπικά εστιάζω σε αυτό πολύ και στην προσωπική εμπειρία, στην προσωπική αφήγηση, στην βιωματική αφήγηση, με διάφορες τεχνικές εκπαιδεύοντας πρώτα από όλα,  εκμαιεύοντας το υλικό από τα προσωπικά βιώματά του καθενός και μετά με μία αντιστοίχηση  διαφορετικών έργων να μπορέσει ο κάθε συμμετέχων να καταλάβει την δομή της αφήγησης. Δηλαδή πώς γίνεται εφικτή αυτή. Πώς μπορώ να εμπλουτίσω την ιστορία μου. Πού μπορεί να ξεκινάει από ένα προσωπικό αφήγημα αλλά να ανοίξει σε πολλές άλλες μετά διαστάσεις και να πιάσει κοινωνικοπολιτικά για παράδειγμα στοιχεία… 
 
Γ.Ρ. Άλλωστε ο κινηματογράφος -το λέω εγώ αυτό-  είναι κόσμος που φτιάχνει κόσμους .
 
Μ.Π. Πολύ ωραία! 
 
Μ.Λ. Νομίζω τώρα και εγώ πως πρέπει να προσθέσω, επειδή και οι δύο συμπτωματικά ή και όχι συμπτωματικά έχουμε μία αγάπη ένα ενδιαφέρον μία εμπειρία για το ντοκιμαντέρ με την ευρύτερη έννοια, αγαπάμε την ταινία τεκμηρίωσης, – εγώ προσωπικά εκεί ανήκω στην ευρύτερη  διάσταση της  ταινίας τεκμηρίωσης – έχει πάρα πολλά δημιουργικά στάδια. Είναι κάτι το απίστευτο  το ποσό ανοιχτό μέσο είναι και νομίζω ότι μπορεί να αγκαλιάσει και τέτοιες προσπάθειες εκφράσης ανθρώπων που έρχονται πρώτη, αντε  δεύτερη φορά, σε επαφή  είναι πολύ ανοιχτό μπορεί να αγκαλιάσει τα πάντα. Είτε μένεις σε μία δομή, είτε μένεις στην Αθήνα,  είτε μιλάς για την προσωπική σου ιστορία, είτε μιλάς για την ιστορία του γείτονα σου του διπλανού σου, είναι πάρα πολύ ανοιχτό μέσο το ντοκιμαντέρ. Μπορεί να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται εδώ διψώντας για διαφορετική εμπειρία και έκφραση να προσαρμόσουν διαφορετικές ιδέες που έχουν,  μέσα σε αυτό το καταπληκτικό πράγμα που λέγεται ντοκιμαντέρ. Ακόμη και το animation σκέφτομαι εγώ μιας κοπέλας φερειπείν ακουμπάει σε τέτοιες περιπτώσεις πάνω σε ντοκιμαντερ, σε αυτό το κοινό…καταλάβατε. Το animation γίνεται τελικά ένα εργαλείο, η φόρμα δηλαδή του animation, που όμως από κάτω είναι ντοκιμαντερ, η αφήγηση, δεν είναι φιξιον του στυλ ο Γιάννης αγαπάει τη Μαρία και στο τέλος φεύγουνε για τον Καναδά. Από κάτω από το animation είναι ένα ντοκιμαντέρ!  Οπότε αυτό, αυτή η αγάπη μας ενώνει εμάς τις δύο αλλά και ενώνει τα έργα συνολικά. Είναι μία πολύ ανοιχτή φόρμα. Μπορεί να αγκαλιάσει πολλές και διαφορετικές μορφές έκφρασης το animation, που η αφήγηση του όμως όπως θα δείτε, οι αφηγήσεις τους ξεκινούν από τα πολύ προσωπικά βιώματα των δημιουργών τους. Από εκεί μέχρι το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ ξεκινάμε κανονικά τώρα γιατί έχουμε και δύο έργα που έχουν δύο στοιχεία που έχουν τέτοια διαδικασία. Το ένα από αυτά, Nilo, έχει πάρει και το βραβείο – το ονομάζουμε global – το διεθνές βραβείο όλων των χρόνων, το δεύτερο μιας ομάδας κοριτσιών μόλις 14-15 χρονών είναι το “not Safe” όπου έχουν βάλει και στοιχεία μυθοπλασίας σε μία πραγματική ιστορία. Λίγο πολύ όμως όλοι πειραματίστηκαν με διαφορετικές φόρμες και του ντοκιμαντέρ και των ταινιών μυθοπλασίας. Δηλαδή υπήρξε η δυνατότητα να πειραματιστούν και να διερευνήσουν λιγάκι το μέσο και το χώρο  θα έλεγα ευρύτερα. 
 
Γ.Ρ. Πιστεύετε στη μεταμορφωτική δύναμη του ντοκιμαντέρ,έτσι όπως μπορεί να συμβαίνει αυτό 
μέσα στη δημιουργία του ντοκιμαντέρ και την παρουσίαση του στο κοινό; Στον τρόπο με τον οποίο το ντοκιμαντέρ επιδρά στο κοινό με την αμεσότητα των εικόνων και των βιωμάτων που καταγράφει. 
 
Μ.Λ. Νομίζω ότι το πιστεύουμε. Σαφώς. Αυτό που σας είπαμε πριν και οι δύο. Το υποστηρίζουμε αυτό το είδος. Το αγαπούμε. Εγώ για παράδειγμα ως σκηνοθέτης δεν έχω κάνει φιξιον. Μόνο ντοκιμαντέρ. Αυτού του είδους η δυναμική μας γοητεύει και αυτή τη δυναμική τη μεταφέρουμε με διάφορους τρόπους. Υποσυνείδητα στην πραγματικότητα μεταφέρεις πάντα αυτό που ξέρεις να κάνεις καλά. Αυτό που αγαπάς αυτό που σου ταιριάζει περισσότερο. Το λέω αυτό γιατί γιατί για παράδειγμα στους ολλανδούς εταίρους που διδάσκουν νεότερα παιδιά με ένα λίγο πιο κλασικό  κινηματογραφικό τρόπο διδάσκουν κυρίως φιξιον, οπότε και τα έργα που προκύπτουν είναι κυρίως φιξιον: π.χ. ιστορία ανάμεσα σε ένα παιδί και σε έναν πατέρα, η σχέση τους και τα λοιπά. Εμείς δεν έχουμε τόσο αυτού του τύπου τη δημιουργία γιατί και εμείς οι ίδιες δεν την ενισχύουμε καθώς ενισχύουμε μία άλλη: αυτήν της τεκμηρίωσης. Της ταινίας τεκμηρίωσης. Γενικότερα νομίζω ότι στη ζωή, μαζί πάνε τα πράγματα. Αυτά που ξέρουμε και αγαπάμε θα κάνουμε καλύτερα και θα τα προβάλλουμε και με τον καλύτερο τρόπο και θέλουμε και να ασχολούμαστε με αυτά. 

Γ. Ρ. Σε παλιότερα κινηματογραφικά ρεύματα όπως στο freecinema η ντοκιμαντεριστική αφήγηση, η ταινία τεκμηρίωσης, είχε εκφραστεί πολύ δημιουργικά. Ας δούμε και το έργο σκηνοθετών όπως ο Καρέλ Ραις  για παράδειγμα.Ακόμη και το ιρανικό σινεμά είναι ένα  ιδιότυπο δείγμα σινεμά που συνδυάζει τη μυθοπλασία και το ντοκιμαντέρ. 

Μ.Λ. και Μ.Π.

Ακριβώς! συμφωνούμε! Μάλιστα μας δίνετε και μία καλή πάσα για να αναφερθούμε εδώ στο ότι ένα μεγάλο μέρος των εργαστηρίων αφορούσε προβολές έργων που ήταν κυριως μικρού μήκους. Πολύ κοντά στις χώρες και στην κουλτούρα και τη γλώσσα των συμμετεχόντων. Είχαμε δει αρκετά ιρανικό κινηματογράφο μικρού μήκους και μεγάλου μήκους και  αυτό μας έδινε μία καλή γεύση και των διαφορετικών ειδών αλλά και του πόσο ανοιχτή είναι η φόρμα του κινηματογράφου, και του ντοκιμαντέρ ταυτόχρονα, οπως και του βίντεο επίσης. Τους προβάλλαμε στα εργαστήρια ακόμη και πειραματικές δουλειές που κάνουν και παράγουν video art καλλιτέχνες που και αυτό είναι επίσης μία πολύ ισχυρή μορφή έκφρασης. Αυτό έδινε και μία ολοκληρωμένη εικόνα για τις σύγχρονες επίσης τάσεις του κινηματογράφου και του πως μπορούν να χρησιμοποιούν και το ρεαλιστικό στοιχείο στις δικές τους αφηγήσεις. 

Γ.Ρ. Σε ποιο βαθμό αυτή η προσπάθεια έχει αγκαλιαστεί από το χώρο  των προσφύγων και των μεταναστών για δραστηριότητες για παράδειγμα όπως αυτό που κάνετε στο Εθνοφεστ. 

Απ. Συγκεκριμένα δεν θα έλεγα ότι ανήκει σε μία από τις δραστηριότητες που μπορούν να αγκαλιάσουν μαζικά αυτές τις κοινότητες. Είναι μία εξαίρεση σαν κατάσταση αλλά είναι πολύ σημαντικό το ότι  τους φέρνουμε σε επαφή. Κάνουμε και τεράστιο κόπο για να καταφέρουμε να φέρουμε κόσμο από Γιάννενα και από άλλες περιοχές. Από δομές που βρίσκονται διάσπαρτες :Αλεξάνδρεια Ημαθίας Θεσσαλονίκη κ.α ώστε να έχουν την εμπειρία να μπουν και να δουν την ταινία του σε σινεμά. Θα έλεγα όμως ότι η σχέση  με το εθνοφεστ δεν είναι μία τυπική σχέση των δραστηριοτήτων πού γίνονται για πρόσφυγες και μετανάστες. Πολλοί έρχονται όντως σε επαφή με Φωτογραφικά και άλλα εικαστικά η θεατρικά εργαστήρια. Εγώ θυμάμαι μάλιστα από πολύ νωρίς σε δομές όπως στη Ριτσώνα για παράδειγμα ή στο Σχιστό από το 16 κιόλας άρχιζαν τέτοιες δραστηριότητες. Διάφορες οργανώσεις  προσφέρουν μέσα σε αυτή τη λογική ανάλογες δρασεις. Υπάρχουν και υπήρξαν  ανάλογα εργαστήρια. Εγώ θα έλεγα ότι μπροστά στον συνολικό αριθμό των κατοικούντων εν Ελλάδι είναι μικρός ο αριθμός που έρχονται σε επαφή. Παρόλα αυτά αυτοί που ψάχνονται και έχουν ανοιχτά τα μάτια τους και τα αυτιά τους θα συναντήσουν αυτές τις ευκαιρίες- δεν είναι και λίγες νομίζω. Πρέπει βέβαια και οι ίδιοι να είναι ανοιχτοί και κάπως συγκεντρωμένοι. Κάπως πειθαρχημενοι. Εκεί, σε τέτοιες περιπτώσεις, βλέπεις όντως ποιος θέλει να βγει από αυτό το πράγμα και να έρθει σε επαφή με άλλα πράγματα. Δεν αρκεί να το προσφέρεις, εσύ μία δομή, μία προσπάθεια, μία δραστηριότητα. Πρέπει και ο άλλος να ανταποκριθεί. Να αναζητήσουν και να κατανοήσουν επίσης το πολιτισμικό γίγνεσθαι της χώρας και τις πόλεις που βρίσκονται, και είναι και το ζήτημα της γλώσσας: η γλώσσα είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο και ότι συνεισφέρει στην εντάξη αλλά και στην κατανόηση του κόσμου που τους περιβάλλει. Εμείς προσπαθήσαμε και μέσα από τα εργαστήρια μιλώντας τους και ελληνικά να μεταφέρουμε  λιγάκι το ελληνικό λεξιλόγιο, τους τρόπους, στα ελληνικά και να το κατανοήσουν και στη δική τους γλώσσα. Έτσι μπορούμε  να τους βάλουμε και σε μία διαδικασία κατάκτησης και της γλώσσας επικοινωνίας. Αυτό είναι κάτι που έρχεται επίσης και μέσα από τον κινηματογράφο Μπήκαν και στη διαδικασία να δουν κάποια ελληνικά έργα, να αναζητήσουν, να μπουν και στο πνεύμα, και γενικά να εκτεθούν και σε άλλες γλώσσες. Θα έλεγα ότι και μόνο ότι αναγκάζονται να ακούσουνε εμάς να συνομιλούμε  με τους συνεργάτες μας φερειπείν, είναι σημαντικό. Υπάρχει ποτε ποτε ένας διερμηνέας αλλά δεν υπήρχε και πάντα. Εγώ για παράδειγμα είχα και μία ομάδα που είχε πολλές διαφορετικές εθνικότητες, το οποίο το θεωρώ πολύ χρήσιμο γιατί δημιουργείται ένας ασφαλής χώρος που ξεπερνάει ως Δυναμική και τα δικά τους στερεότυπα – γιατί και οι μεταξύ τους ομάδες, εθνοτικές και γλωσσικές, κλείνονται. Eίναι το πιο λογικό πράγμα οι ομάδες μεταξύ τους τελικά υπό τέτοιες συνθήκες να κλείνονται. Νομίζω πάντως ότι περιοδικά τα εργαστήρια αυτά γίνονται μία απόδειξη ότι όλα αυτά λειτουργούν και σαν ένας χώρος που σπάνε στερεότυπα. Διανοίγονται πέρα από τις δικές τους πλέον ασφαλιστικές δικλείδες. Τα δικά τους safe chambers. Εχοντας ας πούμε μαθητές από αφρικανικές χώρες και από ασιατικές -φαρσοφωνες  για παράδειγμα- βλέπεις ότι εκεί υπάρχει μία δυσκολία επικοινωνίας για παράδειγμα που στα camp  δεν το ξεπερνάμε αυτό γιατί εκεί οι συμμετέχοντες βρίσκονται μέσα  στην ασφάλεια των ομάδων τους. Μάλιστα κατά καιρούς υπάρχουν και ανταγωνισμοί μεταξύ τους. Οπότε ενίοτε αυτοί οι ανταγωνισμοί γίνονται και αιτίες περιχαράκωσης Πέραν της απλής αντιπαράθεσης. Εδώ ίσως βρίσκεται και ένα λεπτό σημείο. Το σημείο του πώς θα μπορούσαμε να δούμε ποιες θα είναι οι απαραίτητες παρεμβάσεις μέσα στα camp ώστε να αποφευχθεί αυτό. Πώς μπορεί να επιτευχθεί και μεγαλύτερη διάδραση αλλά και μεγαλύτερη ασφάλεια. Αυτό και μόνο το κομμάτι της επαφής μικτών ομάδων είναι κορυφαίας σημασίας σε αυτά τα καλλιτεχνικά εργαστήρια. Σε μένα έχει συμβεί να πραγματοποιηθεί συζήτηση -και εγώ πάντα το παίζω κάπως αφελης,  ότι δεν γνωρίζω, επίτηδες κάνω την άσχετη! – και αντελήφθην ότι μία γυναίκα από το Αφγανιστάν που όντως χρειαζόταν πρακτική βοήθεια στο γύρισμα της δεν μπορούσε να το ζητήσει ευθέως όντας γυναίκα και όντας Αφγανη γυναίκα. Γενικότερα στο camp αυτά που συζητούσαν και οι ανταλλαγές που συνέβαιναν εδώ δεν μεταφερόντουσαν αυτοματως στη δομή. Οπότε συζητήθηκε αυτό το πράγμα ανοιχτά και εμείς καταλήξαμε να λειτουργούμε ως καταλύτης στα εργαστήρια και είπε ένα νεαρός εκεί ότι “αν πάμε όμως το Camp δεν θα μου το ζητήσεις αυτό! Θέλεις όντως να σε βοηθήσω τώρα;” Αλλο παράδειγμα: είπε τη γνώμη του για το μοντάζ ένας Αφρικανός σε έναν Ιρανό. Του είπε τη γνώμη του για το μοντάζ του. – Δηλαδή, εντελώς κινηματογραφικού τύπου σχόλια. Και του είπε” εδώ με ακούς καλύτερα από ότι με ακούς στο camp!” Έτσι καταλήγουν τέτοια εργαστήρια και τέτοιες δραστηριότητες να γίνονται ένα σταυροδρόμι.’ Ενα σταυροδρόμι συνένωσης. μία διασταύρωση προσώπων και λαών, τόσο του  Πολιτισμού  τους, όσο και των διαφορετικών κουλτούρων τους. Ναι, εν προκειμένω εδώ έχουμε έναν κόμβο συνάντησης που είναι ο κινηματογράφος μία ασφαλής περιοχή, κατακτημένη κατά κάποιο τρόπο, γιατί εμείς δεν ξεχωρίζουμε κανέναν. Εμείς προσφέρουμε αυτό που είναι να προσφέρουμε χωρίς να ρωτήσουμε “πώς” και “γιατί” μέσα από μία κοινή οπτική. Μάλιστα πολλές φορές αντιμετωπίζουμε ανθρώπους που δεν μιλούν καθόλου, μιλούν λίγο. Έχεις  όλη την ποικιλία των χαρακτήρων. Όπως  και σε κάθε ομάδα, σε κάθε εκπαιδευτική διαδικασία υπάρχει μία ποικιλία χαρακτήρων και ανθρώπων και αυτό ισχύει και σε αυτές τις ομάδες φυσικά!

"Υπήρχαν πάρα πολλές γυναικείες συμμετοχές. Αυτό εμφανίζεται και στα αποτελέσματα των έργων τους γιατί έχουμε δράσεις από νέα κορίτσια και δημιουργούς. Και μάλιστα 3-4 από αυτά ακουμπούν σε θέματα γυναικείων δικαιωμάτων!"

Μ. Π. Εγώ θα πω πάνω σε αυτό Μαρία ότι χάρηκα ιδιαιτέρως γιατί υπήρχαν πάρα πολλές γυναικείες συμμετοχές. Αυτό εμφανίζεται και στα αποτελέσματα των έργων τους γιατί έχουμε δράσεις από νέα κορίτσια και δημιουργούς. Και μάλιστα 3-4 από αυτά ακουμπούν σε θέματα γυναικείων δικαιωμάτων! Οπότε βλέποντας ότι η πλειοψηφία ήταν θηλυκού γένους και για λόγους ενδυνάμωσης αλλά και πειραματισμού πολλές φορές ανάλογα με τη δυναμική της ομάδας και όπως εξελίσσεται την τροφοδοτούμε και αντίστοιχα  παίρνουμε και κάποια στοιχεία γιατί είμαστε και οι δυο μας που συνεργαζόμαστε πάντα της άποψης ότι μαθαίνουμε μαζί τους. Δεν είμαστε εμείς οι φορείς της γνώσης. Είμαστε διαμεσολαβητές και ανοιχτοί  στο να μάθουν και εκείνοι τρόπους ώστε να τους διδάξουν καλύτερα! Για αυτό μιλήσαμε και για σταυροδρόμι προηγουμένως. Εγώ λοιπόν εκεί όπου τα περισσότερα έργα για παράδειγμα ήταν από το Αφγανιστάν αλλά και άλλες χώρες όπου κεντρικοί χαρακτήρες ήταν γυναίκες τεχνηεντως στη ρίζα και προωθούσα λιγάκι περισσότερο τα δικαιώματα και αυτά που η γυναικεία παρουσία εμφανίζονταν πιο έντονη. Όχι με έναν πολύ άμεσο τρόπο, αλλά σίγουρα με έμμεσους τρόπους. Αυτό το έκανα βέβαια γιατί δεν ήμουνα σίγουρη και εγώ για το πώς θα το εκλάβουν οι άντρες της παρέας. Έμεινα  εντυπωσιασμένη τελικά με το ότι εντέλει όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με αυτό που έβλεπαν, ακόμη και τα αγόρια! Φυσικά δεν ξέρω πώς αλλάζουν αυτές οι ισορροπίες στο Camp αλλά σε πρώτη εικόνα στο εργαστήριο τα αγόρια έδειχναν για εντυπωσιασμενα. Μόνον όταν είναι ένας ασφαλής χώρος εκτίθενται εύκολα αλλιώς δεν εκθέτουν εύκολα αυτά ακριβώς που θέλουν να πουν ούτε τις διαφορές τους. Επίσης στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχαν τόσο μεγάλες πολιτισμικές διαφορές. Οι περισσότεροι μιλούσαν φαρσι συμπτωματικά. Και τα παιδιά που ήταν από την Αφρική ήταν επίσης πάρα πολύ ανοιχτά αλλά οι έμφυλες διαφορές είναι πάρα πολύ πιο ισχυρές στο χώρο εκεί στο Camp που μένουν όλοι μαζί. Εδώ στο εργαστήριο είναι και λίγο διαφορετικά ακριβώς γιατί είναι ένας ασφαλής χώρος. Όμως χάρηκα ιδιαιτέρως γιατί όπως σας είπα και πριν και τα αγόρια της παρέας έδειχναν ενθουσιασμένα. Αυτό βέβαια – για να το αναφέρουμε κιόλας- ήταν πριν τον Σεπτέμβριο και τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν.

Γ.Ρ. Θα θελα λοιπόν και εγώ τώρα δραττομενος  της ευκαιρίας να σας ρωτήσω για αυτό το ζήτημα. Πόσο βλέπετε η συγκεκριμένη αλλαγή να έχει προξενήσει διαφοροποιήσεις; Η συγκεκριμένη πολιτική αλλαγή. 

Απ. Αυτό είναι μία πολύ μεγάλη κουβέντα…νομίζω ότι τότε που ήταν πολύ ζεστά τα γεγονότα ήταν πολύ έντονο το αίσθημα. Μετά νομίζω λειτούργησε και η απόσταση από τα γεγονότα. Είναι εδώ τώρα. Είναι εδώ τώρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλα αυτά τα παιδιά, και αν δεν είναι εδώ ετοιμάζονται να πάνε και αλλού κάποιοι. Νομίζω εν μέρει- χωρίς να το έχω συζητήσει ανοιχτά μαζί τους – τους θλίβει αυτό το πρόβλημα, αλλά αισθάνονται και μία ανακούφιση που βρίσκονται αλλού. Οι ίδιοι που βρίσκονται αλλού. Όσον αφορά συγγενείς, οικογένειες, παλιούς, φίλους- φίλες, υπάρχει ανησυχία. Οι ιδιοι όμως προφανώς βρισκόμενοι εδώ, μετακινούμενοι και αλλού, έχουν ήδη κάνει ένα μεγάλο βήμα. έχουν κάνει μία απόσταση ήδη. Και στην προσωπική του ζωή αλλά και σε σχέση με το παρελθόν τους. Αυτή τη στιγμή έχουν κομβικά ζητήματα ήδη που έχουν προκύψει εδώ για να λύσουν οπότε και αυτό τους βάζει σε μία άλλη συνθήκη. Αποστασιοποιούνται και από τη συνθήκη αυτού του εκεί, σε έναν βαθμό. Εφυγαν από τη χώρα τους γιατί ένιωθαν ευάλωτοι και εκεί πιέζονταν.Και εδώ  είναι πάλι ευάλωτοι -για άλλους λόγους βέβαια – 

(και προσθέτει η Μαρία Πεσλη) 

Ότι γενικά οι πρόσφυγες και οι πληθυσμοί που είναι σε συνεχή μετακίνηση προσαρμόζονται και μαθαίνουν να ζουν στο εδώ και στο τώρα με το άγχος και την αγωνία της αυριανής μέρας κάθε φορά από την παρουσία τους κάπου και από το τι συμβαίνει εκεί συνεχώς. Νομίζω ότι έτσι επειδή δεν έχουμε τη δυνατότητα ανοικτών συζητήσεων για το μετά, με πολύ λίγες ομάδες στη διάρκεια των δραστηριοτήτων είχαμε τη δυνατότητα να ανταλλάξουμε κάποιες απόψεις. Τους ανησυχούσε όπως αναφέραμε και πιο πριν η ασφάλεια των δικών τους αλλά και το δικό τους μέλλον. Το καλοκαίρι για παράδειγμα που πέρασε άλλαξε εν μία νυκτί ο νόμος στην Ελλάδα, και κάποιες χώρες θεωρούνται πλέον ασφαλείς. Μάλλον η Τουρκία θεωρείται ασφαλής χώρα για επαναπροωθησεις σε αυτήν για κάποιες εθνικότητες όπως για παράδειγμα συνέβαινε σε άτομα από τη Συρία. Οι άνθρωποι Λοιπόν που προέρχονται από το Αφγανιστάν και τη Συρία και δεν είχαν πάρει ακόμη άσυλο βρέθηκαν ξαφνικά εκτεθειμένοι στο φόβο της επαναπροώθησης στην Τουρκία. Στο διάστημα που μεσολάβησε από τον Ιούνιο αν θυμάμαι καλά που ψηφίστηκε αυτή η ΚΥΑ αρκετοί έχουν φύγει τώρα από τη χώρα  φοβούμενοι μία επαναπροώθηση γιατί είχαν παγώσει οι διαδικασίες ασύλου και δεν είχαν πολύ θετικά μηνύματα. Νομίζω ότι περισσότερο και από τη χώρα τους, επομένως και την αγωνία τους για τους οικείους ανθρώπους τους εκεί, τους φίλους και τις οικογένειές τους, αυτή η συνθήκη έπαιξε μεγάλο ρόλο. Όπως συνέβη για παράδειγμα κατά τη διάρκεια των τελευταίων γεγονότων και της πολιτικής αλλαγής στο Αφγανιστάν. Ο φόβος επιστροφής σε αυτήν τη χώρα,  αλλά και της επιστροφής σε μία χώρα που ήθελαν να φύγουν – όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η Τουρκία – ήταν πολύ πιο ισχυρός! Αυτό λοιπόν καθορίζει πολύ περισσότερο τις διαθέσεις τους αυτή την περίοδο αλλά και στο χρόνο που μεσολάβησε. Οι συνθήκες της ζωής τους στη Χώρα φιλοξενίας καθορίζουν πολύ περισσότερο το παρόν τους και τη διάθεσή τους σε σχέση με αυτό και κατά προέκταση και τις επιλογές τους αλλά και το πώς αισθάνονται  τις επιλογές τους. Η καθημερινότητά τους πλέον είναι εδώ. Έχουν  να λύσουν ζητήματα του στυλ “έχω ΑΜΚΑ;” “έχω ταυτότητα;” Είναι ζητήματα επιβίωσης και ανακύπτουν σε καθημερινό επίπεδο. “έχω 10, 20, 30 50 ευρώ, τα χρήματα που χρειάζομαι εν πάση περιπτώσει για να μπορέσω να ζήσω για λίγο διάστημα;” “Μπορώ να συμμετέχω σε αυτό το εργαστήριο;” “Στο Κοντέινερ  ποιον συγκάτοικο  μου βάλανε να συγκατοικήσω αυτή τη φορά;” δεν μπορείς να επιλέξεις όταν είσαι εργένης. Με ποιον θα συγκατοικήσεις; Αυτή τη στιγμή ας πούμε έκλεισε το ένα camp στη Μαλακάσα, κάποιοι μαθητές μου από το ένα Camp της Μαλακάσας από τα δύο βρέθηκαν αλλού.  Έκλεισε από ότι ξέρω γιατί υπήρχε πρόβλημα και διαμαρτυρίες από την τοπική κοινωνία! Είχε δύο camo στη Μαλακάσα και μέσα σε 10 μέρες έκλεισε το ένα και η ζωή των ανθρώπων άλλαξε. Οι μισοί είναι στα Γιάννενα και οι άλλοι μισοί  είναι αλλού!Χωρίστηκαν οι ΠΑΡΕΕΣ. Η τοπική κοινωνία είχε εκφράσει δυσκολίες και εναντίωση. Εναντίωση. Έτσι  καταλήξαμε να κλείσουν camp το πρώτο camp είναι από το 16 νομίζω και είχε γίνει και δεύτερο. Υπήρχε μία επιβάρυνση. Αυτή είναι μία άλλου είδους συζήτηση Βέβαια μην επεκταθούμε σε αυτήν. Στο βαθμό που ξέρω άδειασαν το ένα από τα δύο camp και τους  σκόρπισαν σε σε όλη την επικράτεια. Αυτό ξαφνικά αλλάζει τη ζωή τους. Από κει που ζούσαν  στην Αττική για παράδειγμα και είχαν μάθει λίγο την Αθήνα, είχαν κάποιες επαφές με τον κόσμο εδώ, ξαφνικά βρέθηκαν π.χ. στα Γιάννενα! Σε μία άλλη πραγματικότητα. Και σε σένα και σε μένα και για μας θα ήταν μία τεράστια αλλαγή αν βρισκόμασταν σε αυτή τη συνθήκη. Ξεκινάμε από την αρχή σε μία τέτοια περίπτωση όταν  βρισκόμαστε σε τέτοιου εύρους αλλαγές. Οπότε όλο αυτό μπορώ να πω ότι  έχει προβλήματα, και δημιουργεί εντάσεις. Βέβαια  υπάρχουν και ελπιδοφόρες στιγμές. Εχω για παράδειγμα μία μαθήτρια που εδώ μέσα άνθισε όντως! Και βρήκε αμέσως στα Γιάννενα  το εργαστήρι που υπήρχε εκεί. άλλου είδους εργαστήριο από αυτό εδω αλλά βρήκε ένα! Και ήταν ένας χώρος ασφαλής λοιπόν, από οπου μου έστειλε μήνυμα. Αμέσως μέσα σε τρεις μέρες το είχε βρει και μου είπε “Κοίταξε εδώ λοιπόν τι έχουν αυτοί εδώ. Είναι μία Βρετανική μη κερδοσκοπική εκεί. Κοίταξε τι έχουν έχουν. Έχουν ένα εργαστήριο…” και ξεκίνησε ήδη να πηγαίνει. Θεωρώ λοιπόν μέσα από το παράδειγμα της κοπέλας ότι αυτό και μόνο που κάναμε εδώ της άφησε μία κληρονομιά διότι με πολύ ταχείς ρυθμούς πια έχει συνειδητοποιήσει τι μπορεί να κάνεις και και ήδη μόλις βρέθηκε σε μία άλλη συνθήκη ήξερε πώς να κινηθεί! Άρα λοιπόν εν κατακλείδι νομίζω ότι αφήνουμε μία κληρονομιά σε αυτούς τους ανθρώπους σε κάποιους έστω από αυτούς που φεύγουν από αυτά τα εργαστήρια. Δεν είναι όλοι σίγουρα αυτοι που τους αφήνει μία σφραγίδα ένα στίγμα αυτή η διαδικασία αλλά σίγουρα βρέθηκαν σε ένα φιλόξενο δεκτικό περιβάλλον και αρκετοί από αυτούς δέχθηκαν αυτή τη σφραγίδα και τους βοήθησε! Βρισκόμενοι όλοι μαζί σε μία ομαδοσυνεργατική κοινότητα, ήρθαμε σε επαφή όλοι μαζί και ήρθαν αυτοί οι φυσικά σε επαφή με τον κόσμο των εικόνων και των ήχων… Πού είναι αυτός ο σκοπός μας ο ευρύτερος εδώ σε αυτά τα εργαστήρια και κάποιοι από αυτούς από αυτούς τους συμμετέχοντες άνθισαν ως μικροί δημιουργοί! Εμείς από την άλλη πλευρά είμαστε πάντα έτοιμοι. Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που το κάνουμε αυτό και δεν θα σταματήσουμε να το κανουμε και στο μέλλον! Ο “Καρπός” είναι μια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από το 2008, και έχει επιβιώσει και δημιουργήσει πράγματα μέσα από όλων των ειδών τις κρίσεις. Εμείς δεν σταματάμε να διδασκόμαστε από τις δραστηριότητες μας και να οραματιζόμαστε νέες κινήσεις για το μέλλον. 

SPECIAL REQUEST +ESTELLA BOERSMA

Posted on by noualic
Μετά από την τεράστια επιτυχία του πρώτου EDEN πάρτι με καλεσμένη την Sama’ Abdulhadi και τον Cabaret Nocturne στις 14 του μήνα, με το κοινό να χορεύει από νωρίς το απόγευμα, η ομάδα του Plisskën Festival επιστρέφει στις 28 Νοεμβρίου στο Ωδείο Αθηνών με καλεσμένους τον Special Request και την Estella Boersma!
 
Τα EDEN Sunday Parties θα λαμβάνουν μέρος ανά 2 Κυριακές το μήνα στο Ωδείο Αθηνών στο κέντρο της Αθήνας!  Aπό τις 16:00 μέχρι τις 00:00,  με το moto Sundays are Back & Sundays are for Lovers, τα EDEN πάρτι έρχονται να προσφέρουν 8 ώρες μουσικής από κορυφαία international και local acts με δροσιστικά cockctais, lounge areas, installations από το Athens Digital Arts Festival και πολλές ακόμα απογευματινές Κυριακάτικες εκπλήξεις! 
 
 
Ο Βρετανός μουσικός παραγωγός και DJ Special Request, βετεράνος του σκοτεινού bass ήχου, έρχεται στο Ωδείο Αθηνών την Κυριακή 28 Νοεμβρίου για ένα απογευματινό κυριακάτικο clubbing.

Με μια προσέγγιση και στάση που είναι ελαφρώς διαφορετική από τους περισσότερους καλλιτέχνες, ο Special Request ή αλλιώς Paul Woolford, έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο πρωτότυπους dj, παραγωγούς και remixers που έχει να επιδείξει η dance μουσική σκηνή τον τελευταίο καιρό. Κινείται με άνεση και με μεγάλη επιτυχία σε διάφορα μουσικά είδη, από καταιγιστικά breakbeats και old-school jungle ήχους μέχρι εκστατική piano house και drum n’ bass. Μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί με πολλά γνωστά ονόματα της μουσικής, όπως Diplo, Virgil Abloh, CamelPhat, Solardo και Kareen Lomax. 

Παραγωγός και DJ η Ολλανδή Estella Boersma, με έδρα το Βερολίνο, εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή πολύ πρόσφατα και έχει ήδη ξεχωρίσει για το μοναδικό της στυλ. Η δυναμική της εμφάνιση έγινε το 2021 με το πρώτο της EP με τίτλο «Dance Trax Vol.32», μέσω της δισκογραφικής εταιρείας Unknown To The Unknown, το οποίο έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής. Η νεαρή παραγωγός, μία πολλά υποσχόμενη καλλιτέχνης με ιδιαίτερη αισθητική, δημιουργεί κομμάτια που κυμαίνονται από techno, electro, breakbeat και μια δόση ambient.  

Πρόγραμμα

16:00  special guests
 
19:00  ESTELLA BOERSMA
 
21:30  SPECIAL REQUEST

Πληροφορίες

Εισιτήρια:
12€ – Early Birds 
15€ – Προπώληση  
 
Δίκτυο Προπώλησης:
Τηλεφωνικά: 11876
Σημεία Προπώλησης:
Reload
Καταστήματα Wind 
Ευριπίδης Βιβλιοπωλεία
Yoleni’s Greek Gastronomy  Center (Σόλωνος 9)
Viva Spot Τεχνόπολης (μέσα στο χώρο της Τεχνόπολης, είσοδος από οδό Περσεφόνης, Δευτ-Σαβ 11:00-19:00)
Χώρος:
Ωδείο Αθηνών
Ρηγίλλης & Βασιλέως Γεωργίου Β΄ 17-19 106 75, Αθήνα
Τηλ: 210 7240673