Σειρές
Altered Carbon
Το πλαίσιο του μέλλοντος όπου εμφανίζεται η χρονικότητα του Altered Carbon τοποθετείται σε έναν απροσδιόριστο ορίζοντα εκατοντάδων χρόνων μετά. Η ανθρωπότητα έχει επεκταθεί στα άστρα, αλλά οι σκοτεινές πλευρές της ταυτόχρονα την έχουν ακολουθήσει και μάλστα μεγενθυμένες. Έχοντας επιτύχει ένα είδος κοσμικής αθανασίας με την ανακάλυψη του δακτυλίου, μιάς συσκευής που όταν εμφυτευεται στον τράχηλο κάποιου, επιτρέπει την δομή της συνειδητότητας του να παραμένει εγγεγραμμένη εκεί ώστε τη στιγμή του βιολογικού θανάτου ενός σώματος απλώς να μπορεί καποιος να το αλλάζει όπως αλλάζει ένα φθαρμένο ρούχο, οι άνθρωποι μπορούν να προβάλλουν την υλική τους παρουσία, πρακτικά χωρίς τέλος σε τεράστια βάθη χρόνου. Όμως ο κόσμος του Alterd Carbon πόρρω απέχει απο τον Παράδεισο, καθώς μακράν από το να είναι μιά ελυθεριακή ουτοπία, είναι ένας σκληρότατος ακραία ταξικός κόσμος, με τις ελίτ στην κορυφή της πυραμίδας να διοικούν με απόλυτο τρόπο, και χωρίς πλέον κανένα όριο στην έκφραση της εξουσίας τους, καθώς ακόμα και αυτό το ύστατο “δημοκρατικό” κομμάτι ισότητας ανάμεσα σε πλούσιους και ισχυρούς και στους αδύναμους, δηλαδή ο θάνατος, έχει εξαλειφθεί. Κυβερνώντας χωρίς κανένα ηθικό όριο και με την απόκτηση νέων σωμάτων να είναι υπόθεση πρωτίστως οικονομική, πράγμα που κάνει τις κατώτερες τάξεις να είναι σε ευάλωτη θέση και πολλές φορές ελλείψει, “δοχείου” να κλείνονται για δεκάδες χρόνια σε εικονικά καθαρά περιβάλλοντα, η ανάλγητη σκοτεινιά των κατώτερων πλευρών του χαρακτήρα των κυριάρχων μοιάζει να προκαλεί την νέμεσή της στο πρόσωπο έστω κάποιων οι οποίοι δεν είναι καθόλου αποφασισμένοι να συγκατανεύσουν. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον το Altered Carbon συνθέτει μεταξύ τους το film noir, την επιστημονική φαντασία, αλλά και τις πλέον γοητευτικές αλλά ακραίες για τις μοχθηρές διαστάσεις που μπορούν να πάρουν, ενοράσεις των τεχνοοραματιστών αλλά και των στοχαστών της δυστοπίας της τεχνικής από τον Ελλύλ και τον Χάιντεγκερ, έως τον Φλούσσερ και τον Μάμφορντ. Μας μιλάει όχι απλώς για ένα μέλλον, αλλά ταυτόχρονα και για το πού μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα ακόμα και αυτό το πολυπόθητο δώρο μιας ζωής χωρίς τέλος, εάν αυτό δεν περιλαμβάνει την ενδοσκόπηση και την εσωτερική καλλιέργεια που είναι απαραίτητα στοιχεία, δίπλα σε μιά οικουμενική ελευθεριακή προσέγγιση, ώστε αυτό το δώρο στα χέρια των ισχυρών να μην μετατραπεί σε έναν εφιάλτη …χωρίς τέλος!