Φανταστικά Ζώα: Τα εγκλήματα του Γκρίντελβαλντ

H συνέχεια των φανταστικών ζώων και της prequel σκιαγράφησης του κόσμου του Χάρυ Πότερ, έρχεται να μας σκεπάσει με την υποβόσκουσα μελαγχολική της διάθεση, και χρώματα που πολύ διαφέρουν από το πολύχρωμο καλειδοσκόπιο της πρώτης ταινίας. Εδώ τα πράγματα αρχίζουν να σοβαρεύουν επικίνδυνα, ο Ντάμπλντορ εμφανίζεται νεότατος στο γοητευτικό πρόσωπο του Τζούντ Λόου, ο Ε. Ρέντμεην δίνει μιά ακόμα εξαιρετική ερμηνεία στο πρόσωπο του κεντρικού κάπως συνεσταλμένου, ιδιαίτερου αλλά και ευθύ και γενναίου κεντρικού χαρακτήρα, ενώ ο Τζώννυ Ντέπ, γίνεται ένας κακός που φωτογραφίζεται ως  το μαγικό ανάλογο του Α. Χίτλερ χρησιμοποιώντας μάλιστα η ταινία, ως σκηνοθετικό εύρημα, ακόμα και την δομή των λόγων του γερμανού δικτάτορα για να μας μεταφέρει την υπνωτική θανάσιμη δύναμη πειθούς και επιβολής του.

 Μια αλληγορία πάνω στην ανθρώπινη κυριαρχία και στην εμφάνιση των αρχετυπικών μορφών αντιπαράθεσης καλού και κακού που είναι απολύτως βέβαιο πως θα κλιμακωθεί στις επόμενες συνέχειες, με έναν σκηνοθέτη που γνωρίζει πολύ καλά που το πάει η Τζ. Ρόουλινγκ στην εν λόγω σειρά βιβλίων, πράγμα που το αποδεικνύει περίτρανα στην ιδιαίτερη(και τόσο πικρή αίσθηση) που κυριαρχεί ακόμα και στις πιο φωτεινές στιγμές αυτής της δουλειάς. Όλα μοιάζουν σαν το άγριο αίσθημα που μιά επερχόμενη κατακλυσμική καταιγίδα, εντυπώνει σε όσους συνειδητοποιούν την επικείμενη άφιξη της, και όπου τίποτε δεν μοιάζει να είναι βέβαιο και παγιωμένα στην ομορφιά.

 Τίποτε; Ίσως μονάχα, η μορφή του Νιούτ Σκαμάντερ έτοιμου να δώσει όσες μάχες θα χρειαστεί ώστε να συντριβεί το σκοτάδι με οποιοδήποτε τίμημα για τον ίδιο!