Ιατρικές Σειρές που θα μας αρρωστήσουν

Όλα ξεκίνησαν με το Gray’s Anatomy καθώς παρακολουθούσαμε τη Μέρεντιθ να γίνεται από μια νεαρή ειδικευόμενη μια σούπερ χειρουργός – σύζυγος – μητέρα. Ακόμα και όσοι δεν ενέδωσαν στο ειδύλιο Μέρεντιθ και Ντέρεκ, σίγουρα κάποια στιγμή βρήκαν τους εαυτούς τους να παρακολουθούν τον δαιμόνιο και ενίοτε κακιασμένο ντόκτορ Χάουζ να κάνει κάποια εξωφρενική διάγνωση και να καταφέρνει να σώζει τους ασθενείς του. Οι ιατρικές σειρές έχουν μακρά ιστορία και μας κρατούν πάντα σε εγρήγορση καθώς θέλουμε δεν θέλουμε ταυτιζόμαστε με τους δύσμοιρους που οι σούπερ γιατροί καλούνται να διαγνώσουν και να θεραπεύσουν.

Συνεχίζοντας λοιπόν αυτήν την μακρά παράδοση ιατρικών σήριαλ, δύο νέες σειρές μας κέντρισαν το ενδιαφέρον: το New Amsterdam και το The Resident.

Οι δύο σειρές έχουν ένα κοινό: ο βασικός ήρωας είναι ένας γιατρός που προσπαθεί να “κάνει τη διαφορά” και να σώσει τους ασθενείς από ένα κακό, οικονομοκεντρικό σύστημα. Δεν είμαστε πια στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ή στις αρχές των ’00, πολύ νερό έχει κυλίσει στο αυλάκι και πιθανότατα καμία σειρά δεν θα μπορούσε να σταθεί αν δεν έθιγε το θέμα των ανασφάλιστων στα νοσοκομεία, του τρόπου με τον οποίο γίνονται οι προμήθειες ή του τρόπου λήψης αποφάσεων από πλευράς διοικήσεων. Έτσι στο μεν New Amsterdam έχουμε έναν νέο διευθυντή του νοσοκομείου που θέλει να τα αλλάξει όλα, ενώ στο Resident ο ήρωας είναι ένας απλός ειδικευόμενος που προσπαθεί να κάνει την διαφορά. Θλιβερό μεν, αλλά πρέπει να σημειωθεί πως και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για άντρες γιατρούς, καθώς οι γυναίκες κρατούν τις “παραδοσιακές” θέσεις της νοσοκόμας και της συζύγου.

Το New Amsterdam μας αρέσει γιατί ο Μαξ, ο βασικός ήρωας και διευθυντής του νοσοκομείου, είναι και αυτός ασθενής. Από το πρώτο κιόλας επεισόδιο μαθαίνουμε πως διαγιγνώσκεται με μια σοβαρή ασθένεια και η ιστορία του δικού του δράματος αντιπαρατίθεται με το δράμα των ασθενών που έρχονται καθημερινά στο νοσοκομείο. Είναι ένας πολύ ανθρώπινος ήρωας, τα καταφέρνει πολύ καλύτερα στη δουλειά του παρά στη ζωή του χωρίς όμως να γίνεται και καρικατούρα δυσλειτουργικού τύπου όπως ο ντόκτορ Χάουζ. 

Ο Κόνραντ, από την άλλη πλευρά, μας αρέσει επίσης. Είναι ο Resident σε ένα νοσοκομείο όπου το φαίνεσθαι έχει γίνει σημαία και ο διευθυντής κατακρεουργεί τους ασθενείς καθώς αρνείται να παραδεχτεί πως τα χέρια του τρέμουν και δεν μπορεί να κάνει πια εγχειρήσεις. Ο Κόνραντ είναι ο μοναχικός λύκος που μαζί με την φίλη του και νοσοκόμα Νικ τα βάζουν με όλους για να καταφέρουν να σώσουν τους ασθενείς τους από΄ένα σύστημα που τους βλέπει μόνο σαν πορτοφόλια. Στο Resident οι σκευωρίες που γίννται εις βάρος των ασθενών είναι σαφώς στο επίκεντρο και μαθαίνουμε πολλά χρήσιμα πράγματα για το ασφαλιστικό σύστημα στην Αμερική. Καθώς η σειρά βρίσκεται στον δεύτερο κύκλο της, η ιστορία βαθαίνει και ο “μοναχικός λύκος” αναγκάζεται να αναζητήσει “πλάτες” για να μπορέσει να συνεχίσει το έργο του.

Σε κάθε περίπτωση και οι δύο σειρές είναι καλογυρισμένες και έχουν δυνατούς χαρακτήρες, τόσο ως προς τους πρωταγωνιστές όσο και ως προς τους υπόλοιπους ρόλους Επιστρέφουν στο γνωστό μοτίβο όπου έχουμε κάποιες περιπτώσεις ασθενών που ξεκινάνε και τελεώνουν σε ένα επεισόδιο ενώ το συνολικό στόρυ εκτυλίσεται σε βάθος χρόνου. Θα μας κρατήσουν σίγουρα συντροφιά αυτόν τον χειμώνα και ελπίζουμε πως θα αναναωθούν και για νέες σαιζόν.