του Γιάννη Ραουζαίου
Ενδιαφέρουσα καθώς το φεστιβάλ εξελισσόταν, και πάντοτε με προκλητική και διεισδυτική ματιά στις κοινωνικο ιστορικές πραγματικότητες, ήταν και η προβολή της ταινίας του αγαπημένου μας Σύλλα Τζουμέρκα, σε συνεργασία με τον Χ. Πασσαλή , “Η Πόλη και η Πόλη”. Εισαγόμενοι, μέσα σε ένα ιδιαίτερο αφηγηματικό στυλ,, στην εξιστόρηση της πολυπολιτισμικής πραγματικότητας της Θεσσαλονίκης,καθως και της παρουσίας και της συντριβης αυτής της πολυπολιτισμικότητας, από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο ιδιαίτερα και μετά, καθώς εκεί η εξολόθρευση του ακμαίου -ανάμεσα σε άλλα ξεχωρα του ελληνικού, εθνικά στοιχεία-εβραικού στοιχείου, γινόμαστε μάρτυρες ενός ποιητικά επιθετικού, οπτικού δοκιμίου πάνω στην σύσταση της ταυτότητας και την κατασκευή και διαρκή ανακατασκευή της ιστορικής πραγματικότητας από τι ς κάθε λογής εθνοκρατικο κεντρικές αφηγήσεις.
Ενδιαφέρουσες δουλειές επίσης είχε η πάντοτε αγαπημένη μας-Κλέρ Ντενί με το “Both Sides of the Blade” καθώς και η τραχιά ανατόμος ματιά του “Rimini” του πάντοτε Χανεκικού συνεχιστή, Ούλριχ Ζάιντλ. Τέλος, ξεχωρίσαμε όμορφες ψυχεδελικές, σχεδόν οπτικές installation ματιές σε ταινιες όπως τα “White Sands Crystal Foxes”- με έναν κόσμο σε στιγμές καθημερινής ονειροφαντασιας, όπως τουλάχιστον το βλέπει και ονειροπολεί μέσα σε αυτό το σύμπαν ένα νεαρό queer πρόσωπο και όπου οι άνθρωποι δεν έχουν ποτέ αποδιώξει την ουσιαστική κατεύθυνση τους από τις ορμές της φύσης. Η επίσημη πρώτη του έγινε την Κυριακή στα πλαίσια των ιδιαίτερων οπτικών που επιφυλάσσονται στις πιο “πειραματικές” δουλειές τμημάτων σαν το Forum Expanded.
Πολύ ενδιαφέρον επίσης το ντοκιμαντέρ “1341 frames of Love and war” πάνω στη ζωή και τις εικόνες του εξαιρετικά σημαντικού ισραηλινού πολεμικού ανταποκριτή και φωτογράφου Μισα Μπαρ Αλ Αμ. Ένα πορτραίτο με αξιοζήλευτη ανάπτυξη και ταυτόχρονα μια διεισδυτική ματιά του βλέμματος σε τέχνη , σε επικοινωνία και στον Πόλεμο!