- Περιπέτεια
- 2018
- 101′
- Σκηνοθεσία: Γουες Αντερσον
από τον Γιάννη Ραουζαίο
Το Νησί των Σκύλων
(4.5 / 5)
Η φετεινή αργυρή άρκτος του φεστιβάλ Βερολίνου, είχε την υπογραφή του Γουές Άντερσον και την άξιζε απο το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό!
Ένα animation με το χιούμορ να ισορροπεί το δράμα και το εικαστικό κομμάτι να συναγωνίζεται συνεχώς την αφήγηση, δεν θα μπορούσε παρά να είναι η ανορθόδοξη αλλά τόσο χαρακτηριστική ματιά του πιο ρομαντικού Αμερικανού σκηνοθέτη των τελευταίων δύο δεκαετιών και άξιου επίγονου τω πνεύματι με τον Χ. Χάρτλεϊ. Ο Άντερσον μας μεταφέρει σε μια συμβολική και φανταστική “παράλληλη” Ιαπωνία του 2038, όπου σε μία μητρόπολη των νησιών , ο δήμαρχος σε συνεργασία με στρατιωτικά συμφέροντα και την Γιακούζα, επιχειρεί να εξορίσει και εντέλει εξολοθρεύσει το σύνολο του πληθυσμού των σκυλιών της πόλης, σε ένα νησί-σκουπιδότοπο, επικαλούμενος ζητήματα δημόσιας υγείας. Φυσικά όπως σύντομα μαθαίνουμε, όλο αυτό δεν είναι παρά μια τεχνητή κρίση ενορχηστρωμένη απο μεγάλα συμφέροντα, η οποία χρησιμοποιέι την απέχθεια που τρέφει η οικογένεια του δημάρχου παραδοσιακά για τους σκύλους, δείχνοντας σαφή προτίμηση στις… γάτες (εδώ συγχωρούμε σεναριακά όλοι εμείς οι γατόφιλοι τον Γουές λόγω…μεγαλοφυίας!).
Με μαεστρία ο Άντερσον, σκηνοθετεί και ουσιαστικά διαμορφώνει την ταινία του μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, σε επίπεδο εικόνας αλλά και κειμένου, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που κατά την γνώμη μας αποτελεί την σημαντικότερη δουλειά του την τελευταία δεκαετία. Πάντα ρηξικέλευθος και πάντα πρόθυμος να αναλάβει τα ρίσκα τολμηρών ιδεών και με ένα φωνητικό κάστ που περιλαμβάνει απο τον Χάρβει Καιτέλ και τον Τζέφ Γκόλντμπλουμ, μέχρι την Σκάρλετ Γιόχανσον και την … Γιόκο Όνο, ο μεγάλος δημιουργός επιτυγχάνει απόλυτα στο εγχείρημά του.
Χωρίς πολλές περιστροφές άλλοτε ευθέως και άλλοτε πλαγίως μας μεταδίδει ιδέες που έχουν να κάνουν με κρίσιμα ζητήματα των καιρών μας όπως τον κοινωνικό αποκλεισμό, την μόλυνση του περιβάλλοντος, την τεχνοκρατική λαγνεία, την κυβερνητική διαπλοκή και διαφθορά αλλά και την υγιή ανάγκη κάποιων ευγενών τη ψυχή ανθρώπων να υπερβούν αυτά τα προβλήματα, σπάζοντας με προσωπικό κίνδυνο τα στεγανά του συστήματος, προτάσσοντας το όραμα ενός πιο αρμονικού, ελεύθερου και δίκαιου κόσμου, και συντρίβοντας ριζικά τις καταπιεστικές εξουσίες, τις πλύσεις εγκεφάλου των media και των image makers, και την αλαζονική υποκρισία των ισχυρών.