Είμαστε ενθουσιασμένοι που θα παίξουμε πάλι στην Ελλάδα. Θα είναι ο τελευταίος σταθμός της περιοδίας μας και είμαστε έτοιμοι για ένα φοβερό σόου με πολλή ροκ. Και ποιος ξέρει, μπορεί να έχουμε ετοιμάσει και κάποιο σπέσιαλ υλικό στα soundchecks για να γίνει το σόου ακόμη πιο ιδιαίτερο. Είναι μια πιθανότητα.
H πολυαναμενόμενη επιστροφή του νεοψυχεδελικού rock κουαρτέτου στην Αθήνα για την πιο ευφορική συναυλία του 2019.
Οι Wooden Shjips επιστρέφουν στην Ελλάδα για μια εμφάνιση στις 17 Μαρτίου στο Gagarin!
Με αφορμή την επικείμενη εμφάνισή τους στην Αθήνα, παραχώρησαν συνέντευξη στον Γιάννη Ραουζαίο:
Πώς θα ορίζατε την μουσική σας, αυτή τη δοξασμένη και πολυσήμαντη νεοψυχεδελική δημιουργία;
Μια «δοξασμένη δοξασμένη και πολυσήμαντη νεοψυχεδελική δημιουργία» είναι μια από τις καλύτερες περιγραφές που έχω ακούσει ποτέ. Δεν ξέρω τι άλλο να προσθέσω.
Ποιες θα λέγατε πως είναι οι βασικές επιρροές σας τόσο από την μουσική όσο και από τις άλλες τέχνες;
Όταν ξεκινήσαμε την μπάντα με είχαν επηρεάσει πολύ οι Velvet Underground και ο τρόπος που προσέγγιζαν την ζωντανή μουσική, τζαμάροντας ατελείωτα. Κατά την διάρκεια των επόμενων ετών άκουσα τόση μουσική που δεν ξέρω πια αν επηρεάζομε περισσότερο από τον John Coltrane ή τον Johnny Cash. Σίγουρα όλων των ειδών οι μινιμαλιστές είναι σημαντικοί. Εξίσου σημαντικοί όμως είναι και καλλιτέχνες με έντονο το στοιχείο της ενορχίστρωσης. Είναι λοιπόν δύσκολο για εμένα να καθορίσω μια μοναδική και συγκεκριμένη επιρροή. Ίσως ο σημαντικότερος τρόπος που με επηρέασαν άλλοι καλλιτέχνες είναι να μάθω να είμαι ειλικρινής προς τον εαυτό μου και το όραμά μου.
Πέρα από τους Wooden Shjips, ποιες άλλες μπάντες ακούς και σου αρεσουν αυτήν την περίοδο;
Υπάρχουν καλλιτέχνες που συναντούμε στην περιοδία μας που τους θαυμάζω πολύ. Οι Bitchin Bajas και οι CAVE είναι δυο μπάντες που κάνουν σπουδαία δουλειά. Κάποια συγκροτήματα από το Σαν Φραντσίσκο που μου αρέσουν είναι οι Feral Ohms, οι CCR Headcleaner και οι Cindy. Επίσης οι Sunwatchers από το Μπρούκλιν κάνουν υπέροχες εμφανίσεις.
Προτιμάτε να κάνετε ζωντανές εμφανίσεις ή να δουλεύετε στο στούντιο;
Πραγματικά μου αρέσουν οι ζωντανές εμφανίσεις. Η ένταση του κοινού τροφοδοτεί την ενέργεια που βάζω στην σκηνική παρουσία. Όσο περισσότερος κόσμος χορεύει τόσο το καλύτερο! Όποτε παίξαμε στην Ελλάδα το κοινό ροκάριζε ατελείωτα και κάναμε πολύ ωραίες εμφανίσεις. Η δουλειά στο στούντιο είναι τελείως διαφορετική εμπειρία. Καταρχήν δεν ξέρω ποτέ πώς θα βγει ο ήχος μέχρι να αρχίσει το μιξάρισμα. Υπάρχει η περίπτωση ένα κομμάτι που μου φαινόταν καλό να μην ακουγεται τόσο καλό όσο νόμιζα. Όμως άλλες φορές μπορεί να ακούγεται ακόμα καλύτερο και αυτό δίνει μεγάλη ικανοποίηση. Αλλά στο στούντιο πρέπει να αντλήσω από αλλού έμπνευση για να δημιουργηθεί μια εμφάνιση που δεν θα κρατάει μόνο λίγο. Και αυτό οδηγεί σε ένα πολύ μινιμαλιστικό είδος μουσικής.
Θα ήθελες να μας πεις κάποια πράγματα για το πρώτο σας “W.Shjips” Lp και την τελευταία σας δουλειά, το “V.”;
Τον πρώτο μας δίσκο τον ηχογραφήσαμε μόνοι μας στο χώρο μας στο Σαν Φραντσίσκο. Μας πήρε αρκετούς μήνες να κάνουμε μόνοι μας την ηχογράφηση όποτ βρίσκαμε λίγο χρόνο. Ο Ντάστι και ο Ρίπλεϊ μίξαραν τον ήχο. Υπήρχαν πολλοί περιορισμοί ως προς το πώς ηχογραφήθηκαν τα κρουστά αλλά το αποτέλεσμα ήταν ένας mid-fi ήχος που ήταν ταυτόχρονα αραιός και βαρύς.
Ο τελευταίος μας δίσκος,το “V,” ηχογραφήθηκε σε επαγγελματικό στούντιο στο Πόρτλαντ και έγινε ψηφιακή ηχογράφηση. Μας πήρε περίπου μια εβδομάδα να βγάλουμε τα κομμάτια και μετά το δώσαμε στον Κούπερ Κρέιν για το μιξάρισμα. Στο μιξάρισμα ο Rob Frye από τους CAVE και τους Bitchin Bajas έπαιξε σαξόφωνο στο κομμάτι “Eclipse.” Ήταν η πρώτη φορά που δεν αναμιχθήκαμε στο μιξάρισμα και πραγματικά πιστεύω πως ο Κούπερ δημιούργησε έναν υέροχο, ευρύχωρο ήχο που κάνει τον δίσκο να ακούγεται καταπληκτικός.
Οι δύο αυτές διαδικασίες ήταν τελείως διαφορετικές, πιστεύω όμως πως η ψυχή της μουσικής βγαίνει και στις δύο αυτές δουλειές ανεξάρτητα από το πώς έγιναν οι δίσκοι.
Με ποιον τρόπο πιστεύετε πως θα υπάρξει μια πιο προοδευτική προσέγγιση στη σύγχρονη εναλλακτική ροκ μουσική;
Με όλες αυτές τις διαφορετικές μουσικές που είναι διαθέσιμες στο Ίντερνετ, ποιος ξέρει τι θα εμπνεύσει τους μελλοντικούς μουσικούς; Αυτόν τον καιρό δεν παρακολουθώ πολύ αυτά που είναι μόδα στη μουσική, αλλά πάντα μου αρέσει να ακούω καλά συγκροτήματα να αυτοσχεδιάζουν. Και μου φαίνεται πως η psych σκηνή όλο και μεγαλώνει, κάτι που πιστεύω πως είναι υπέροχο.
Η τεχνολογία επηρεάζει το γενικότερο καλλιτεχνικό σας όραμα; Τι έχετε να πείται γα το “back to the land”; Γιατί εμφανίστηκε αυτός ο τίτλος ακριβώς εκείνη τη χρονιά της καλλιτεχνικής σας πορείας;
Παίζω συνθεσάιζερ και ντάμς και γενικώς πλήκτρα με παλαβή τεχνολογία αλλά και πιο παλαιομοδίτικα όπως το Farfisa μου. Ανταποκρίνομαι σε αυτό με διαφορετικούς τρόπους, όμως οι νέες τεχνολογίες μου επιτρέπουν να πειραματιστώ σε νέες κατευθύνσεις. Όταν αναμιγνύονται ακόμη και με απλούς ήχους όπως το πιάνο και την ηλεκτρική κιθάρα τα αποτελέσματα μπορεί να είναι θεαματικά. Και ο δίσκος μας “Back to Land” το αντικατόπτριζε αυτό και ταυτόχρονα καταδείκνυε την θέση μας εκείνη την περίοδο, την προσωπική μας στάση περισσότερο παρά την επαγγελματική. Μια στάση που έδινε έμφαση στην σταθερότητα και την απλούστευση.
Ποια από τις συνεργασίες που κάνατε σας άφησε τα πιο θετικά συναισθήματα;
Έχουμε κάνει κάποιες πολύ ωραίες ζωντανές συνεργασίες, οπως τότε που τζαμάραμε με τον Jarvis Cocker στο Fillmore στο Σαν Φραντσίσκο, ή τότε που παίξαμε με τους Sonic Boom σε μερικά τραγούδια σε ένα φεστιβάλ στο Κεντάκι. Η συνεργασία όμως που με χαροποίησε περισσότερο ήταν εκείνη με τον Rob Frye, όταν έπαιξε σαξόφωνο σε κάποια τραγούδια μαζί μας σε ένα υπαίθριο παζάρι στο Σικάγο πέρυσι. Ακουγόταν τόσο καλό και με έκανε να χαμογελάω.
Σου αρέσει το σινεμά; Τι πιστεύεις για τους ανεξάρτητους καλλιτέχνες όπως ο H. Hartley ή ο J.Jarmush;
Μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος και οι ανεξάρτητες ταινίες. Περνάω φάσεις στη ζωή μου που δεν ξέρω ποιες νέες ταινίες βγαίνουν και μετά βυθίζομαι πραγματικά σε ταινίες αν ανακαλύψω κάτι καινούριο. Όμως ο Jim Jarmush πάντα ήταν από τους αγαπημένους μου και θεωρώ πως ήταν μεγάλο προνόμιο ότι πήραμε μέρος στο lineupτου στο φεστιβάλ ATP στη Νέα Υόρκη.
Τι πιστεύεις για την αγάπη; Είναι μια ερώτηση που κάνω σε όλους τα τελευταία 30 χρόνια που παίρνω συνεντεύξεις!
Για μένα η αγάπη υπάρχει σε κάποιες διαφορετικές διαστάσεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τους νοιάζομαι τόσο βαθιά που δεν μπορώ να περιγράψω διαφορετικά αυτό το αίσθημα παρά μόνο ως αγάπη. Κάποιοι βρίσκονται κοντά μου ενώ άλλοι βρίσκονται πολύ μακριά έτσι ώστε δεν μπορώ παρά να είμαι ένας απλός θεατής στις ζωές τους. Και μετά υπάρχουν οι άνθρωποι που με αγαπούν, όμως το πώς αισθάνομαι ην αγάπη τους και πώς εκείνοι την εκφράζουν εξαρτάται από το ποιοί είναι και πού είναι. Έτσι δημιουργείται ένα ολόκληρο φάσμα αγάπης που έχει πολλά επίπεδα και αποτελεί ένα σύστημα υποστήριξης που μου επιτρέπει να υπάρχω. Εκεί μέσα βρίσκεται και ο έρωτας, είναι όμως μια ακόμα κλωστή στο τεράστιο αυτό πλέγμα
Πάντως αν με την ερώτηση εννοούσατε την μπάντα «Love», μου αρέσει πολύ ο Άρθουρ Λι.