
To ΦΚΘ συναντά το CineDoc
“Δεσπόζουσα θέση κατέχει το αφιέρωμα στο 1968 με επιλογές που τονίζουν τόσο την δυναμική της μνήμης όσο και την εν συνόλω πραγματικότητα αυτής της ιδιαίτερης χρονιάς που σηματοδοτεί το αποκορύφωμα μιας ευρύτατης πολιτικής και πολιτιστικής επανάστασης που άλλαξε σαν σεισμός μεγάλων διαστάσεων την κοσμοεικόνα της εποχής.”

Ανταπόκριση από το 20ο Φεστιβάλ Ντοκυμανταίρ Θεσσαλονίκης
Του Γ. Ραουζαίου
Άκρως ενδιαφέρον όπως πάντα το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης συμπληρώνει φέτος τα 20 χρόνια παρουσίας, με σειρά εκλεκτών καλεσμένων αλλά και ένα σύνολο ταινιών από. τις καλύτερες επιλογές τεκμηρίωσης της προηγούμενης χρονιάς αλλά και άλλων ετών.
Δεσπόζουσα θέση κατέχει το αφιέρωμα στο 1968 με επιλογές που τονίζουν τόσο την δυναμική της μνήμης όσο και την εν συνόλω πραγματικότητα αυτής της ιδιαίτερης χρονιάς που σηματοδοτεί το αποκορύφωμα μιας ευρύτατης πολιτικής και πολιτιστικής επανάστασης που άλλαξε σαν σεισμός μεγάλων διαστάσεων την κοσμοεικόνα της εποχής. Σε αυτό το πλαίσιο ξεχωρίζουμε ταινίες όπως το “δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε” του Ρίτσαρντ Ντίντο με θέμα την εξέγερση των φοιτητών στο Μεξικό που οδήγησε το 1968 σε μια φοβερή αιματηρή καταστολή, καθώς και τα “Καλοκαίρι στην Ναρίτα” του Σίνζουκε Ογκάουα όπου οι κάτοικοι ενός ιαπωνικού χωρίου συγκρούονται με τις δυνάμεις του κράτους, απέναντι στην κατασκευή ενός αεροδρομίου, σύγκρουση που καταλήγει σε ένοπλη αντιπαράθεση δυνάμεων όπως οι “ταξιαρχίες νέων” με την αστυνομία, συγκρούσεις οι οποίες αποτελούν προέκταση της δράσης του εξαιρετικά ριζοσπαστικού κομματιού της ιαπωνικής κοινωνίας που προερχόταν από τις κινητοποιήσεις των φοιτητών και που ένα κομμάτι αργότερα θα οδηγήσει στην δημιουργία του ιαπωνικού ερυθρού απελευθερωτικού στρατού, και ¨”αμερικανική επανάσταση 2″ του Χάουαρντ Άλκ, με την κινηματογράφηση της προσπάθειας για σύμμειξη του λευκού και του μαύρου κομματιού του αμερικανικού movement απέναντι στον τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα , δεσπόζον στη συγκεκριμένη κοινωνία ως δυναμική βάση της λήψης πολιτικών αποφάσεων ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο με τον πόλεμο του Βιετνάμ να μένεται.
Άλλες ενδιαφέρουσες ταινίες εκτός από το πολυαναμενόμενο σήμερα “Golden Dawn Girls” με θέμα τρεις γυναίκες που προέρχονται από τον σκληρό πυρήνα του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος, είναι και το “Walthaim Waltz” με αναφορά στον υποψήφιο για πρόεδρο της Αυστρίας το 1986 Κούρτ Βάλτχαιμ, με ναζιστικό και αντισημιτικό παρελθόν, ενώ στην εξαιρετική δουλειά τους για την περίοδο 1941-1944, “Οι παρτιζάνοι των Αθηνών”, η Γιάννης Ξυδάς και Ξενοφώντας Βαρδαρός, αποτυπώνουν με μορφή συγκλονιστικής μαρτυρίας, της αποκλειστικές συνεντεύξεις αγωνιστών της ΕΠΟΝ, του ΕΛΑΣ Αθηνών και της ΟΠΛΑ, ανδρών και γυναικών που δημιούργησαν σε μια από τις πλέον
SUBHEADING
.